Hallo herfst!

Als de blaadjes langzaam steeds geler, roder & bruiner worden en de temperatuur langzaam maar zeker zakt is het duidelijk: herfst! 

Tijd om dit blog af te stoffen en ruimte te maken voor handwerktijd. 

Zo haakte ik een sjaal uit de Simply Haken met hele zachte wol. Ik begon dit patroon 3 (!) keer, met ander garen, andere naald, nog een keer ander garen... uiteindelijk werd het wat. Door het pluizige garen komt het patroon met schelpjes goed tot zijn recht, en is de sjaal (het blad noemt het een stola, hoe sjiek) warm en draagbaar.

Het breien van sokken bleek een blijvertje: heerlijk zo'n klusje dat in een paar avonden klaar is. De voldoening van iets afmaken, iets dat ook nog eens draagbaar is en hoog wordt gewaardeerd door de pubers&jong volwassenen in dit huis.... top!

Ik probeerde een nieuwe hielvorm, de boemerang, zandloper- of jojohiel (aldus Sokken brei je zo! mijn houvast in de wereld van het sokkenbreien). Leuke techniek met aardig resultaat. Met een iets dunner naaldje was het resultaat vast wat strakker, dat probeer ik in het volgende paar. 

Deze zijn in gebruik genomen. 

Niets fijner dan 's avonds je koude voeten in een paar verse wollen sokken steken.

En na een zomer lang moed verzamelen werd het ook tijd om deze quilt uit de kast te halen. 

Veel te warm om aan te werken als het buiten 20 graden is, en veel te groot om mee nemen op pad. Een echt herfst&winterproject dus.

Ik vind het resultaat mooi worden, maar o,o,o wat is dat handquilten een klus!

Gelukkig is het grootste gedeelte klaar.

Deze herfst wordt handwerken nog leuker: lekker bij de houtkachel! 

Na jaren wensen staat hij nu echt te branden bij ons in de woonkamer.

 Zo gezellig, dat nodigt uit om heel veel steekjes te maken zodat er echt ooit een dag komt dat deze quilt op mijn bed ligt. Echt.

Fijne dag!

Anita

Vijf naalden en een sok

Mijn man is opgegroeid op de boerderij. Op een boerderij draag je klompen. En klompen zitten het lekkerst met handgebreide sokken.

(Ik weet dat niet uit eigen ervaring. Ik kan wel lopen op hakken van 12 cm maar niet op klompen).

Mijn schoonmoeder breide die handgemaakte sokken. Als ze zat, had ze een sok op de pennen. Ik was daar nooit erg in geïnteresseerd, want dat gekriebel met al die pennen en altijd die grijze wol; daar zag ik de lol niet zo van in. Toen mijn kinderen groter werden, kregen ze ook sokken van oma. En wat bleek? Geen enkele slof kon op tegen een dikke grijze sok van oma.

Vorig jaar is ze overleden. Nu het ergste gemis voorbij is blijken de kinderen nóg iets te missen. 

De sokken van oma.

"Hé mam, als je een quilt kunt naaien, dan kun je toch ook wel een paar sokken voor me breien?" Pubers... 

Maar het bleef wel hangen, ergens in mijn achterhoofd. Wat ook hielp waren de foto's van vele prachtig gekleurde sokken op de social media. Blijkbaar moest dat toch ook zonder jarenlange training haalbaar zijn, en hoefde dat ook niet alleen maar in het grijs. Ik ging echt overstag toen we op vakantie in Denemarken op een markt rondliepen waar strengen handgesponnen en -gekleurde wol hingen. Ik kocht een streng, en later ook een pakje met 5 vierkante (echt!) breinaaldjes. 

Omdat ik me niet direct aan de mooie blauwe streng wilde wagen kocht ik ook een simpel knotje ecru-kleurige wol. Natuurlijk stond het www vol met patronen en uitleg. Ik begon me de laatste sokkenbreister van het land te voelen. Blijkbaar breide iedereen zijn eigen sokken al!

Ik ging aan de slag. Al heel snel her-ontdekte ik de lol in het breien. Want sokken zijn dan wel nieuw voor me, maar breien op zich heb ik jarenlang gedaan. Het liefst truien met kabels; dat gepruts met hulpnaaldjes vond ik altijd leuk. Dus opzetten, meerderen, minderen en zelfs het rondbreien ging eigenlijk vrij soepel. Sterker nog, op een zonnige middag had ik ineens een hiel gebreid!

Klein detail: de sok werd zo ongeveer maat 56. De wol was wat dikker dan bedoeld in het patroon :-)

Ik vond het mooi geweest met de beige reuzensok, en na de hiel ben ik gestopt - het spannendste had ik geprobeerd. Tijd voor het echte werk! De streng blauw die ik had gekocht is van een zwart en een wit schaap, waarbij de wol gezamenlijk is gesponnen en vervolgens geverfd. Vandaar het verloop-effect. Dit is me in Deens-Engels uitgelegd, en ik heb er zelf geen verstand van. Dus als dit een onzinnig verhaal is hoor ik het graag!

Inmiddels had ik wat tips over maattabellen gekregen (Wolhalla.nl! Mooie site met fijn basispatroon, bijbehorende uitleg en maattabellen). Omdat ik nog niet zo'n vertrouwen had in het resultaat ben ik eerst voor mezelf gaan breien. Ik vond het af en toe een worsteling, die 5 naaldjes. Je moet heel goed opletten, veel tellen, nog meer goed opletten en dan nog maar weer eens tellen, maar....

... dan heb je ook wat! 

Een sok!

Ik voel een soort oer-trots op het feit dat ik een knotje wol omgezet heb ik een praktisch kledingstuk, en ik voorzie massa's mogelijkheden met alle kleuren en patronen (ik heb mijn kabelnaaldjes nog!) en maten die je maar kunt bedenken. Bij de bieb en bij Bol heb ik boeken gevonden met nóg meer ideeën en patronen en mogelijkheden. Ik ben om!

Maar eerst nog even sok 2 breien. En dat vind ik dan toch weer minder. Dat je twee keer precies hetzelfde doet. Gauw aan de slag, dan is het snel klaar!

Fijne dag!

Anita

Haak eens een lopertje

In de serie Haak eens een .... laat ik jullie vandaag een lief lopertje zien. 

In het boek 'Arne en Carlos breien de bloemetjes buiten' staat onder andere een haakpatroon (logisch in een breiboek) van een primula-plaid. Allemaal bloemetjes van allemaal kleurtjes die op de puntjes aan elkaar worden gehaakt. Een leuk patroon, waarbij je het kleed onder je handen ziet groeien. Nadeel vond ik alleen dat met zoveel kleurwisselingen er eindeloos veel draadjes moeten worden afgehecht. 

Nou had ik nog een paar knotjes haakkatoen in een mooi kleurtje blauw liggen, en ik had tijd over (ja, echt!). Ik bladerde door wat boekjes, snuffelde op Pinterest, ging weer terug naar de boeken, en uiteindelijk begon ik aan wat blauwe bloemetjes. Het haakte zo lekker weg, dat ik al snel een rij van drie bloemetjes breed had gehaakt, 9 bloemetjes lang aan de buitenzijden, en 10 bloemetjes lang in in het midden. Toen was mijn blauwe katoen op, maar vond ik het lopertje nog een beetje te kort en niet af. Bij de lokale wolwinkel kocht ik in vergelijkbare dikte een knotje witte katoen. Heel mooi, met een glansje!

Het idee was om aan ieder uiteinde 9 witte bloemetjes te haken. 

En dat lukte.

Bijna.

Voor het allerlaatste bloemetje kwam ik net een stukje witte katoen te kort. En om nu nog een heel nieuw knotje te kopen voor dat ene toertje van het laatste bloemetje... bovendien was ik in Denemarken op vakantie en mijn lokale wolwinkeltje dus erg ver :-)

Heb je hierboven gezien hoe ik het oploste? Mijn huisgenoten vonden het maar niks, maar tja, die hebben er natuurlijk niet echt verstand van. Dus ik haakte het lopertje af, hechtte alle draadjes netjes af en borg het op, voor thuis.

Nu zijn we weer thuis, na een heerlijke vakantieweek ook weer fijn. De was moest eerst weggewerkt, maar toen dat was gebeurd dacht ik weer aan het lopertje. 

En wat blijkt?

De buitenste bloemetjes hangen over de tafel. Uit zicht. Niemand die ziet dat er één randje lichtblauw om de witte bloem is gehaakt. Als ik dat van tevoren had geweten... had dat in elk geval veel discussie met de huisgenoten gescheeld. Extra leuk: op het lopertje staan deense waxinelichtjeshouders en schelpjes van het deense strand. 

Zo blijven we nog een klein beetje in vakantiesfeer. 

Fijne dag!

Anita

Just a little patchworkblock

Dat ik blog onder de naam 'Anita quilt' is niet zomaar. Oké, ik haak, naai van alles en haak dan weer.... maar het allerliefst ben ik bezig met kleine lapjes. Schilderen met stof, stond laatst in een stukje van het quiltersgilde. Zo voelt dat inderdaad!

En toch stond er hier weinig over quilten&patchwork te lezen. Hoe dat zit?

Rommelen met stofjes vraagt om tijd, om energie en een beetje ruimte in je hoofd. En dat was alledrie niet aanwezig. Het leven was een beetje te vol, en ik was een beetje te gammel. De pittige tijden die we hier in huis achter de rug hebben (onder het kopje 'over mij' vind je wat meer info) bleken een aanslag op mijn weerstand. Sinds het najaar rolde ik van het ene griepje in het andere. Rommelen met stofjes lukte alleen aan de quilt die bijna af is, en zelfs dat ging uiteindelijk niet meer. Simpel haakwerk was de oplossing en een hele fijne aanvulling. 

Deze week zijn we een weekje weg. Beproefd recept: Deense kust met fijn huisje. Ik neem altijd knutselspul mee (zagen jullie het vorige blogje? Klei is de nieuwste ontdekking!) en daar zat ook wat garen en een mapje naaldjes bij. In een leuk winkeltje zag ik wat pakketjes stof. Van het één kwam het ander... en zo naaide ik zomaar een klein blokje. Geen doel, geen plan maar wel het heerlijke besef dat het wel weer goed komt. 

Het lijkt een gewoon simpel patchworkblok. Ik (en jullie nu ook) weet wel beter!

Fijne dag,

Anita

Something new: polymer clay

Het is meivakantie! Veel tijd om lekker te rommelen en te freubelen. Jongste (van de loomkunstwerkjes, ik blogde er eerder over) had al vaker verlekkerd filmpjes gekeken van fimokleiende dames. Toen ik bij de Action wat pakjes zag liggen nam ik een paar kleurtjes mee. Zij blij, en ik ook. Niets fijner dan een knutselkind!

Net als ze eerder deed met de loomstiekjes deed ze ideeën op op het www. En toen was het tijd voor kneden, priegelen, snijden en nog meer priegelen. Kijk maar naar de sleutel op de foto hierboven, hóe klein het is. 

En omdat ze een echt kind van haar tijd is nam ze wat foto's tussendoor. 'Leuk voor je blog, mam.'

Dus wil je zelf een fimo-cupcakeje (1,5 cm hoog) maken? Volg de plaatjes en het lukt vanzelf!

Rol bolletjes in de gewenste kleuren, maak van één bolletje de basis voor de bovenkant (een kegel).  Rol een sliert van de kleurtjes waarmee je de cupcake af wilt maken,en rol dat om de kegel. 

Bovenop de cupcake komt een (ieniemini nep-) kersje. Tot slot kun je met een mesje nog wat streepjes maken in de cup om het wat extra reliëf te geven, te zien op de bovenste foto.

Afbakken en klaar!

Fijne dag!

Anita

Kadootje!

Nu het weer mooier weer is, komt het nogal eens voor dat ik met een haakwerkje of ander freubelklusje in de tuin zit. Als er dan buurkinderen langskomen kijken ze altijd even naar mijn handen. Blijkbaar heeft het toch iets magisch, een draadje omzetten in een lapje met een haaknaald... 

Nu is een lief buurmeisje binnenkort jarig, en toen ik haar vroeg wat ze graag wilde hebben zei ze, dat ze zo graag iets wil hebben dat zelf gemaakt is. 

Smelten jullie ook?

We zochten wat spulletjes uit die meisjes van 10 leuk vinden (gummetje, stickertje, nietmachientje, dat werk) en ik naaide een etui om alles in te doen. Mijn dochter maakte het uiltje erbij met bijkleurende elastiekjes.

Ook haakte ik een miniportemonneetje. Het was nogal een gepruts, maar het is gelukt en heeft wel een hoog aaibaarheidsgehalte, vind je niet? Het patroontje vind je op de site van Echtstudio (http://www.echtstudio.nl/).

Wij gaan een meisje blij maken. 

Fijne dag!

Anita

Haak eens een tas

Aangezien het hier nog steeds een beetje gammel gaat was ik op zoek naar een makkelijk haakklusje. Gelukkig staat het www daar vol mee!

Ik had nog wat knotjes dikke haakpatronen liggen en daarmee rommelde ik wat. 

Een tas haken, dat leek me wel wat. 

met mijn favoriete fotomodel, deze keer stijlvol gekleed voor de Koningsspelen :-)

Ik maakte gebruik van een patroon van Wolplein (http://www.wolplein.nl/blog/tas-haken/) met wat aanpassingen. Ik haakte eerst een bodem van stokjes in het rond en toen ik die bodem groot genoeg vond (na 11 toeren van stokjes) ging ik over op toeren van stokje-losse-stokje. (32 toeren, zo hoog vond ik leuk en praktisch). Als laatste haakte ik 5 toeren van vasten voor een stevige afsluiting. 

En toen waren mijn restjes op. 

Daarom - en ook voor extra stevigheid - naaide ik van een restje gordijnstof een lange draagband, die ik aan de zijkanten vastnaaide. 

Ik had niet echt een doel voor ogen toen ik deze tas maakte, maar hij blijkt heel handig te zijn om bollen Stylecraft garen in te stoppen en mee te nemen. Gelukkig maar, want daarmee ben ik aan een volgend project begonnen. En daarmee heeft dit blogje een echte cliffhanger als einde: volgende keer meer over dit garen & wat ik er mee haak!

Fijne dag!

Anita

Southbay omslagdoek

Ik weet niet of er al onderzoek naar gedaan is, maar ik durf te stellen dat social media invloed hebben op het handwerkgedrag van de gemiddelde freubelaar die af en toe online is.

Ik had nooit van mijn leven bedacht om een omslagdoek te maken. Een omslagdoek? Dat associeerde ik met vroeger, met oma's, met de boerderij. Niet aan mij besteed. 

Maar ja, toen zag ik foto's, nog meer foto's, zag ik ze 'in het echie' bij tweetmeetings. Zo'n doek kon blijkbaar in alle kleuren van de regenboog, in allerlei combinaties en met allerlei randjes.

Dus toen ik bij www.maaikoe.nl een nieuwe serie wol zag met blauw verloop viel het kwartje en ging ik ook aan de haak. Net als de rest van hakend Nederland maakte ik een Southbay omslagdoek. Wel eentje die bij mij past. Dus hoe mooi ik alle randjes en kleurtjes bij andere dames ook vind, ik koos zelf voor alleen maar blauw en alleen maar Southbay, geen extra randen.

Het haakt lekker weg en wat ik niet had gedacht gebeurde: ik gebruik hem!

's Ochtends net wakker aan de thee? 

Even naar buiten?

's Avonds koud op de bank?  

Spijkerjasje nog te fris?

Doek om!

(en ja, deze kleur past prachtig bij jeans, vind je niet?)

Inmiddels ben ik dus overtuigd en blij bezitter van deze omslagdoek. 

Op bovenstaande foto nog een blik op het kleurverloop, erg mooi vind ik. 

Zonder jullie ideeën en voorbeelden was ik er vast nooit toe gekomen. Dank jullie wel!

En waar ik nu echt nieuwsgierig ben... Hoe ziet jullie Southbay eruit? Laat even een linkje achter bij de commentaren!

Fijne dag,

Anita

Nieuwe blouse

Hoe gaat het eigenlijk met de naailes?

Nou.... 

Door al het gekwakkel is daar niet zoveel van terecht gekomen. Wel was ik al gestart met een blousje. En omdat ik dat intussen af heb én een paar keer gedragen heb (een kledingstuk dat ik zelf gemaakt heb en ik heb gedragen! Wauw!) deel ik het vandaag graag even hier.

Ik koos bewust voor een simpel patroon, want de stof die ik wilde gebruiken was nogal lastig. Heel dun, tikje elastisch en doorschijnend. Echte stof om met de lockmachine te gebruiken. En laat ik zo'n apparaat nu bezitten!

Een voorpand met een stolpplooitje, een achterpand, halsbeleg, twee mouwen met een biesje, dat was het wel. Het ingewikkelde zat voor mij in het gebruik van de lockmachine, dat was voor het eerst. 

Het lapje kwam van de lapjesmarkt, uit een grabbelbak. Ik viel voor het groene kleurtje, en maakte me toen (jaartje geleden, zo gaat dat met lapjes) al zorgen om de waarschijnlijk lastige verwerking.

Extra veel voldoening dus, nu het klaar is.

Het patroon is uit een Knip, ook van vorig jaar, oorspronkelijk een jurkje, maar door mij ingekort.

Ik ben er blij mee!

Fijne dag,

Anita

Ssssssst.... moeilijk haken

Het begon met een beetje schor, maar al snel had ik helemaal geen stem meer. Keelontsteking.

Een week lang kwam er niet veel meer uit dat wat gepiep en gekraak. Alleen fluisterend kon ik een beetje communiceren met mijn huisgenoten. En weet je waar ik achter kwam? Als je fluistert, gaan mensen terug fluisteren, automatisch, zomaar van zelf. 

Het was rustig!

Inmiddels is de koorts weg (en mijn stem ook nog steeds, maar ik neem aan dat dat wel weer goed komt) en lukt het om weer een beetje te haken. De zon helpt daarbij, want buiten haken in het voorjaarszonnetje is heel geneeskrachtig, denk ik :-).

Ik had nog een bijzonder pakketje wol liggen. Mijn moeder gaf het me voor mijn verjaardag: 3 strengen mohair in een naturel kleur. 

Prachtig.

Maar onhandelbaar. Ik stond op het punt om alles weg te gooien, toen ik me bedacht en het onderin een kast mikte, voor ooit als ik meer tijd had. En vandaag was het blijkbaar 'ooit'.

Mijn eerdere pogingen waren met breinaalden, dus nu koos ik een haakpatroontje. Niet al te bijzonder, een opengewerkt lossen/vasten/stokje patroon. Ik zette 150 steken op. Ja, dat leest u goed. 150 steken. Je snapt dat de eerste toer een ramp was: in al die kriebellossen moest om de drie steken een vaste gehaakt worden. Maar goed, ik had de tijd, en ik wil zo graag dat deze prachtige wol iets moois wordt dat ik gewoon maar door ben gegaan. Het werd de langzaamste toer uit mijn haakloopbaan, maar het lukte!

Nu moet ik erbij zeggen dat ik altijd simpel garen gebruik als ik haak of brei. Acryl van de Wibra, katoen van de euroshop, dat soort werk. Inmiddels heb ik dik katoen ontdekt van www.maaikoe.nl, de puppets lyrics waar ik eerder over schreef. Maar garens zoals bijvoorbeeld bij www.wieniemel.nl, waar achter elk prachtig knotje ook nog eens een prachtig verhaal zit, daar waag ik me niet aan.

Blijkbaar vind ik niet dat mijn haaksels dat waard zijn, zoveel bijzonders.

Extra gemotiveerd was ik dus om van dit prachtige mohair iets te maken. 

Dus, een paar uur (!) verder kan ik trots melden dat het begin van een prachtig zachte fluffy sjaal er is! Het haakt net iets minder moeilijk dan het breit, het voelt heerlijk maar het werkt langzaam. 

Dat laatste is even niet zo erg, want veel meer nuttigs dan dit gehaak komt er nog niet uit mijn handen.  En terwijl ik het zoveelste kopje thee drink en fluisterend met mijn huisgenoten de dag doorneem, haak ik nog een paar toertjes aan deze mooie sjaal in wording.

Fijne dag!

Anita

How about.... the quilt?

De afgelopen blogjes vertelde ik jullie over de uitbreiding van mijn machinepark (yeah, ik heb een lockmachine!) en de naailes. Maar los van al dat technisch geweld ben ik in de verloren uurtjes ook heel ouderwets met de hand bezig. Want die quilt, die ik al heel lang onder handen heb, die moet natuurlijk ooit wel eens afkomen.

En hoe dat gaat? Nou, langzaam. 

Ik ben begonnen in het midden. Of nee, ik ben begonnen met garen uit te zoeken. Ik had al vaak veel goeds gezien en gelezen over Aurifil, en omdat ik deze quilt met verschillende garenkleurtjes wil quilten leek het me een mooie gelegenheid om wat fijne klosjes van dit merk uit te zoeken. Uiteindelijk kwam dat goed, in maar liefst 3 bestellingen. Lag aan mij, niet aan www.gelreblom.nl die me drie dagen achter elkaar het door mij bestelde garen toestuurde. Ik ben nu dus de trotse eigenares van maar liefst 6 klosjes, waarvan ik er nu drie gebruik. Oeps...

Behalve garen heb ik nog wat andere hulpmiddelen verzameld in een blikje. Fijn om altijd alles bij de hand te hebben met naalden genoeg op voorraad: op sommige avonden breek en buig ik er zo 4 of 5.

 Met het juiste garen, naaldjes, vingerhoed en draadtrekker (dat gele dingetje, onmisbaar wanneer er een serie stekjes op de naald staan en je de naald uit de stof wilt trekken) kon ik echt starten.

Ik begon dus in het midden, in de kleinste blokjes. Het duurde even voor ik de slag weer te pakken had. Zo'n enorme lap op schoot werkt niet zo handig, zeker niet als je in het midden bezig bent. 

Ik keek er naar uit om te starten met het quilten maar moest me er de eerste avonden echt toe zetten. Brekende draden, kromme naalden, bloedende vingertoppen... wat een fijne hobby heb ik!

Maar goed, toen ik het midddenvak eenmaal gedaan had ging het wat makkelijker en kreeg ik de slag wat meer te pakken. Ik keek nog wat  instructiefilmpjes op Youtube waar sympathieke doch strenge dames me lieten zien hoe je de naald op de meest handige manier door de stof laat gaan, hoe je de naald onder het werk met je niet te benijden linkerwijsvinger opvangt - of soms vastnaait, echt gebeurd - en langzaam kwam ik steeds verder. Daarbij heb ik duidelijk met mezelf afgesproken dat ik Geen Steken Uithaal. Als je zo met je neus op elk steekje zit valt elke millimeter afwijking op. En als je start met uithalen is het einde (bij mij) zoek en komt het nooit af. Vandaar dat ik Niets Uithaal! Ik heb ervoor gekozen langs de randen van de bloemen en sterren te quilten, in garen dat kleurt bij de ondergrond. De tussenbanen van roze stof geef ik ook een rand quiltwerk. Niets bijzonder, gewoon rijen rechte steekjes. Als je inzoomt kun je het misschien zien op onderstaande foto.

loomen met de haaknaald

Meestal schrijf ik over stof, wol, katoen, of zelfs borduurzijde.

Vandaag vertel ik over iets anders. Elastiekjes. 

Nou ja, niet zomaar elastiek, maar Rainbow loom-elastiekjes. Toen de rage op zijn hoogtepunt was, wilde mijn dochter het ook eens uitproberen. Er kwam een loom en een verzameling stiekjes in huis en ze loomde verschillende armbandjes. Waar andere kinderen dat wel genoeg vonden, ging zij verder. Youtube bleek vol te staan met instructiefilmpjes om de leukste dingen te maken. Dat kan met een loom (weefraam) maar ook hook-only (alleen met de haaknaald).
Ze pikte een haaknaald van mij (en voorzag die van een mooi jasje) in en maakte al een aardige verzameling mooie projectjes.

Zie je de verzameling stiekjes? Echte Rainbow-Loom elastiekjes.
En van heel veel elastiekjes bij elkaar, kun je dus hele mooie dingen maken.
Ik mocht een paar foto's maken. 

 Kijk je mee?  

Om de figuurtjes te maken gebruikt mijn dochter voorbeeldfilmpjes. Er zijn verschillende kanalen op Youtube te vinden met uitleg en voorbeelden.  De figuurtjes op de foto zijn allemaal gemaakt met hulp van het videokanaal van Kate Schultz. Kate is een Engelse moeder die stap voor stap uitlegt hoe je de figuurtjes haakt. Zo vind je het aardappelmannetje hier (klik).
Op haar kanaal voegt Kate regelmatig nieuwe video's toe met nieuwe figuurtjes.

Groot bijkomend voordeel: het engels van mijn dochter is met sprongen vooruit gegaan hierdoor!

Mijn dochter vult de figuurtjes op met de restjes fiberfill van mijn quilts.
En zo komen onze handwerkhobby's mooi bij elkaar :-)

Fijne dag!

Anita

Lockmachine in the house

Zoals de trouwe lezer inmiddels weet, heb ik de liefde voor stofjes & wolletjes met de paplepel binnen gekregen. Mijn moeder naaide al mijn kleding tot ver in de middelbare school. Mijn eerste poging tot zelfstandig naaien herinner ik me nog goed. 

Ik was een jaar of 15, mijn ouders gingen met mijn jongere broer en zus op stap en ik bleef thuis. Eenmaal alleen ging ik aan de slag met een lapje katoen met felroze-zwarte print (de eighties, baby!) en knipte&naaide een bloesje. Ongetwijfeld zat het niet al te degelijk in elkaar, maar ik voelde me geweldig. Als ik er nu op terugkijk heb ik diep respect voor mijn moeder, die, toen ze aan het einde van de dag thuiskwam, niet boos werd over het feit dat ik zomaar aan haar machine zat, in haar naaidoos had gerommeld, haar Knip uit elkaar had gehaald, haar naaischaar had gebruikt... ik weet niet of ik nu die zelfbeheersing zou kunnen opbrengen voor mijn dochter.

Inmiddels heb ik zelf al heel wat kilometers naden naaien achter de rug op mijn eigen naaimachine; eerst een Leeuwenstein, toen een Singer en inmiddels een Janome. 

Pas sinds ik naailes heb, weet ik dat er ook lockmachines bestaan.

En nu.......

Ik was zó nieuwsgierig. 

Hoe gebruik je zo'n machine? Wat voegt het toe? Wat kun je ermee?

Dus toen mijn moeder me attendeerde op de aanbieding van een grote supermarkt twijfelde ik weliswaar nog even, maar kon ik de verleiding niet weerstaan.

Vanochtend ging ik aan de slag. 

Inrijgen viel reuze mee (echt!) en het 'voelde' als een naaimachine. Vertrouwder terrein dan ik dacht.

En toen was het tijd voor het echte testen.

Verschillende stoffen, verschillende instellingen, alle knoppen en hendels uitproberen.

Goed ontdekken wat de effecten zijn van al die knoppen en hendels 

(en dat ook proberen te onthouden!).

Hoewel ik vooraf zo mijn twijfels had of deze machine wat zou kunnen (voor dat geld) en ook met mijn twitter-naaivriendinnen deelde dat dit toch eigenlijk niets kon zijn, is mijn eerste indruk positief. 

Het gebruik is veel praktischer dan ik verwachtte, en de machine voelt degelijk aan. 

Ik heb er naast al deze testranden ook al wat 'echte' naden op genaaid, en dat ging ook prima.

Wat wel een nadeel is: de machine heeft geen vrije arm, dus voor kinderkleding is dat wellicht onhandig. 

Voor nu ben ik zo blij dat ik eindelijk ontdek wat een lockmachine doet en kan.

Heb jij goede tips om nog meer te leren over de lockmachine?
Laat het even weten in de comments hieronder!

Fijne dag!

Anita

flower granny's

Genieten jullie ook zo van de zon? Heerlijk!
Mooi weer ook om eens wat foto's te maken van het haakwerk waar ik al een tijdje mee bezig ben.

Het schiet niet erg op, maar dat hoeft hier ook niet mee, het is fijn om een haakwerkje 'op de pen' te hebben voor de loze uurtjes.

Ik begon ermee toen ik online een patroontje tegen kwam van een granny met een bloem erin. Ik was nieuwsgierig of ik dat zou kunnen haken, en probeerde het uit met een restje garen dat ik nog had liggen. En toen ik er één had gehaakt probeerde ik er nog één. En nog één....

Toen bedacht ik dat ik weliswaar verschillende wollen gehaakte en gebreide dekens had op de bank, maar nog geen gehaakt, lente-achtig exemplaar. Wat een gemis!
En wat een goede reden om bij Maaike (www.maaikoe.nl) een aanvulling op de restjes katoen bij te bestellen en nóg een paar vierkantjes te haken.

Het is duidelijk, dit uitprobeerseltje is inmiddels een serieus project.

Het fijne is dat het een handig meeneemformaat-handwerkje is. Op pad naar (ver) familiebezoek haak ik zo vier granny's erbij, en een ochtend ziekenhuis (goedgekeurd!) leverde ook twee - weliswaar wat zweterig want tikje bezorgd - granny's op.

Ik haak ieder exemplaar in één kleur, en haak ze aan elkaar vast met een rand van witte stokjes. Dit is de eerste keer dat ik dit zo doe, en ik moest even puzzelen voor ik de techniek doorhad, maar ik vind het effect erg leuk.

Iedere rij is hetzelfde met een kleur verloop van donker naar licht, maar iedere rij verschuif ik een blok, zodat er een diagonaal patroon ontstaat.

En zo langzaamaan ontstaat er een dekentje dat straks, als de zon net wat meer kracht heeft, vast van pas komt in de tuin op een frisse zonnige middag.

Fijne dag!

Het patroon van de granny vind je hier (klik)

Nieuw etui

Zoals jullie weten word ik altijd blij van lekker rommelen achter de naaimachine. Als dat  in korte tijd iets leuks&nuttigs oplevert word ik daar nog blijer van. 

Vandaag laat ik jullie zien hoe ik etui-tjes heb genaaid.

Met wat restjes stof en een ritsje uit de voorraad naaide ik dit etui voor een lieve collega die naar de andere kant van de wereld gaat verhuizen. Een Nederlands tintje leek me in dit geval wel passend.

Ik maakte er ook één voor mezelf, om mijn schaar, rolmes, en allerlei andere nuttige zaken mee te nemen naar de naailes. Hieronder de plaatjes om er zelf ook eentje te maken. 

Twee buitenkantjes (27*17 cm), twee voeringzijden (ook 27*17 cm), en een rits (die je op maat maak, minimaal 25 cm) voorzien van een stoffen randje (stof 6*4cm) dubbelvouwen, en nogmaals invouwen naar het midden). De rits inclusief randjes moet aan weerszijden 1 cm korter zijn dan de breedte van de stof, zie ook de foto.

 Ik voerde de buitenkant met een laagje quiltvoering, zodat het geheel een stevig effect krijgt. Met wat sierstiksel over de boompjes maakte ik het extra vrolijk.

Aan de rits zette ik de buiten en binnenkanten vast. Je kunt langs de rits aan de goede kant de stof doorstikken, ik heb dat bij de uiltjesetui wel gedaan en bij de blauwe versie niet. 

Stik de zijkanten tót de ritsflapjes, niet eroverheen! Belangrijk: de rits moet open zijn tijdens het in elkaar zetten. Laat de bodem van de voering voor een stukje open om het geheel te keren.Ik heb de bodem van het etui 'geboxt', om er een staanbaar etui van te maken. 

Na het stikken van de zijnaden, bodem (buitenkantstof), deel van de bodem (voering), en het boxen kan het etui gekeerd worden. Altijd het leukste klusje :-)

Na het keren (alle hoekjes goed op zijn plaats) kun je de bodem dichtnaaien - ik beken dat ik dat op de naaimachine doe, en niet met de hand, hoewel dat laatste wel netter is (lui mens).

En zo ziet het er dan uit! Een gezellig bol etuitje, stevig maar wel licht van gewicht door de vulling. 

Je kunt de ritsflapjes ook weglaten, maar ik vind het effect ervan juist wel leuk. 

En jij? Wat vind jij een overzichtelijk naaiklusje met leuk resultaat? Ik ben benieuwd!

Fijne dag,

Anita

Back to school: naailes

Toen ik vorig jaar mijn laatste naailes van een reeks had, was ik vast van plan wél verder te gaan met het maken van kleding. Ik had de smaak te pakken; de voldoening van het veranderen van een lapje stof in een kledingstuk is echt heel groot. 

Maar ja.

In het echte leven verdwijnt zo'n idee onderaan de lijst van pubers, man, een baan waarin ik niks te maken heb met stof, naaimachines, garen of ander leuks, en dan wil ik ook nog een beetje fit blijven (3 keer per week een rondje rennen), mijn familie regelmatig zien, mijn vriendinnen spreken, wat vrijwilligerswerk doen en en en....

En toen kwam er een dag dat alles even genoeg was. 

Dat die lange lijst van vanalles voelde als een te lange lijst en teveel moeten. 

Tijd om eens goed na te denken hoe dit anders kon.

Ik wil meer doen wat ik echt héél graag doe. 

Om daarbij een stevige stok achter de deur te hebben zocht ik een nieuw naailesgroepje: ik vond een nieuwe naaijuf, op 5 fietsminuten!

Inmiddels ben ik een paar lessen verder, en het is zo leuk om weer te doen.

Ik had nog een mooi maar gruwelijk lastig lapje liggen, kocht een klosje bijpassend garen en vond een jurkje in de Knip. 

Het effect is niet alleen dat ik elke dinsdagavond aan de slag ben met dat wat ik zo'n beetje het liefste doe, maar ook dat ik de rest van de week de naaimachine weer veel eerder pak. 

Er liggen nog zoveel mooie stofjes te wachten en ik heb nog zoveel ideeën in mijn hoofd...

Blijkbaar heb ik de ruimte daarvoor nodig om al die andere dingen op mijn lijst met plezier te doen.  

Het 'moeten' in mijn leven is een stuk minder geworden.

En dat door de introductie van een nieuwe activiteit. 

Vrouwenlogica, denk ik :-)

Fijne dag!

Mapjes naaien

Wij hadden heerlijk een weekje vrij. 

Tijd dus om allerlei leuks te doen (en de laatste griepresten kwijt te raken).

Eén van de dingen die ik deed was een ochtend lang met dochter achter de naaimachine.

In een Quilt&zo - mooi blad!- vonden we een patroontje van een gevoerd mapje. Dat leek ons een mooie uitdaging. Lapjes uitzoeken en lintjes voor erbij; op momenten als deze ben ik erg blij met mijn uitgebreide verzameling stofjes.

Ze is al aardig handig op de machine, en na een ochtendje ons best doen hadden we allebei een mapje gemaakt. Zij voor haar pennen, en ik om cadeau te doen. 

 Helaas is het absoluut verboden door haar om een foto-in-actie te plaatsen, dus hier alleen een plaatje van de stofjes en het resultaat.

 

Maar neem van mij aan dat het een fijne ochtend was!

Mooie dag!

Anita

Special bag

Met een aantal dames maken we zo af en toe spulletjes om te verkopen voor het goede doel, Open Doors*. Of 'spulletjes'... ik bedoel mooie, handgemaakte voorwerpen, variërend van kinderspeelgoed, etui's, kussens, poppengarderobes tot tassen.

Vandaag maakte ik in dit kader deze tas:

En niet zomaar een tas, maar een tas die speciaal is bedoeld om liedboekjes&bijbels mee te nemen naar de kerk. In onze gemeente gebruiken we geen beamer - ken je de Nieuwe Kerk in Delft? Waar het Koninklijk huis begraven is? Daar past geen beamer toch? - maar gewoon nog boekjes. 

En zo'n stapel boekjes moet toch vervoerd worden. Vandaar deze tas.

Ik maakte bijpassend biasband voor een toepasselijke versiering op de voorkant, en een zakje voor het collectegeld aan de binnenkant.

En nu maar hopen dat hij snel wordt verkocht!

Fijne dag!

Anita

* Open Doors zet zich in voor vervolgde christenen. Meer info vind je hier (klik). Ook geïnteresseerd in een tas? Laat maar even weten!

A stitch a day keeps the doctor away?

Net toen we dachten dat de griepgolf dit jaar ons huis voorbij ging....

.... vielen de gezinsleden één voor één om. 

Gelukkig was de quilt geregen en klaar voor heel veel steekjes. 

En dat deed ik dus, afgelopen weken.

Heel veel steekjes!

Mooie kleurtjes garen, en alle rommeltjes bij de hand.

Na 6 kromme naalden in één middag stapte ik over op Clover naalden, die blijven recht!

En nu alle snotneuzen weer vrij kunnen ademen en de laatste bacillen het huis hebben verlaten is het middenstuk van de quilt klaar. En weet ik weer waarom ik dit zo'n fijne hobby vind. 

Want wat is het een leuk werkje om te doen en wat wordt het resultaat mooi. 

Maar dat volgt een andere keer!

Fijne dag,

Anita

Haakwerk op de bank

Alweer even geleden haakte ik voor de lol wat hexagonnetjes. Pas toen ik er een stapeltje af had ontdekte ik dat het de beroemde Afrikaanse bloem is. Beroemd of niet, ik vond het leuk om te doen maar ook nogal bewerkelijk door de vele kleurwisselingen (zoveel afhechten!). 

Dus toen ik genoeg zeshoekjes had voor een grote zeshoek naaide ik de hexagonnetjes aan elkaar om ooit iets mee te gaan doen.

En vandaag was het zover, tijd om het gehaakte lapje om te zetten in een kussen.

Ik koos wit ribfluweel als basisstof, spelde daar het haakwerk op en stikte het vast.

Ik gebruikte een groot rond dienblad als mal om de vorm van het kussen te bepalen (en daar moest ik eerst lang over nadenken - hoe krijg ik een mooie ronde cirkel - tot mijn oog dus op mijn grote ronde dienblad viel!)

Als binnenkussen naaide ik van een oud laken dezelfde ronde cirkel, die ik opvulde met de vulling van anderhalf Ikea-kussentje (voor 1,29 per kussentje een lekker voordelige oplossing, ook als je vulsel voor bijvoorbeeld een knuffel nodig hebt!).

Het resultaat past precies bij de kussens die ik al had liggen (verrassend!). 

Het was voorlopig ook het laatste kussen dat ik maakte, want zoals één van de pubers hier zei: mam, nu hebben we er wel genoeg.

Fijne dag!

Anita

ready to quilt

Vandaag was een bijzondere dag.

Ik besteedde een groot deel van deze dag aan het samenvoegen van onder-, tussen- en toplaag van de quilt waar ik al tijden mee bezig ben, en deed dat samen met mijn moeder. 

de laatste draadjes wegwerken en de laatste kreukels wegstrijken....

Het is fijn, als je iets dat je graag doet kunt delen met iemand die je lief is.

Eerst zorgen voor drie lagen glad op elkaar; de eerste twee lagen zijn eenvoudig glad te stapelen, maar die derde laag er kreukvrij bovenop leggen is lastiger. 

Met z'n tweeën en dankzij de fijne grote tafel (uitgeschoven) lukte het.

Om de lagen kreukvrij te houden en zonder verborgen ribbels aan de onderzijde vast te zetten gebruikte ik lijmklemmen. Handig trucje, werkte prima, met handdoekje ertussen tegen eventuele beschadigingen van de stof. Groot voordeel: de stoflagen liggen nu glad op tafel (in plaats van op de grond) en rijgen lukt makkelijk zo.

En terwijl in Frankrijk gevochten werd regen wij de lagen op elkaar.

Zoals vrouwen dat al tientallen (honderden?) jaren doen en deden. 

Naaien, praten, samen zijn.

Met wat extra besef dat het bijzonder is, dat we dit hier en nu samen konden doen.

Het was vandaag een bijzondere dag.

Ik hoop nog heel veel dagen heel veel steekjes te quilten aan deze deken.

En ik hoop dat, terwijl deze deken steeds een stukje mooier wordt, de wereld dat ook wordt.

Liefs,

Anita