Ssssssst.... moeilijk haken

Het begon met een beetje schor, maar al snel had ik helemaal geen stem meer. Keelontsteking.

Een week lang kwam er niet veel meer uit dat wat gepiep en gekraak. Alleen fluisterend kon ik een beetje communiceren met mijn huisgenoten. En weet je waar ik achter kwam? Als je fluistert, gaan mensen terug fluisteren, automatisch, zomaar van zelf. 

Het was rustig!

Inmiddels is de koorts weg (en mijn stem ook nog steeds, maar ik neem aan dat dat wel weer goed komt) en lukt het om weer een beetje te haken. De zon helpt daarbij, want buiten haken in het voorjaarszonnetje is heel geneeskrachtig, denk ik :-).

Ik had nog een bijzonder pakketje wol liggen. Mijn moeder gaf het me voor mijn verjaardag: 3 strengen mohair in een naturel kleur. 

Prachtig.

Maar onhandelbaar. Ik stond op het punt om alles weg te gooien, toen ik me bedacht en het onderin een kast mikte, voor ooit als ik meer tijd had. En vandaag was het blijkbaar 'ooit'.

Mijn eerdere pogingen waren met breinaalden, dus nu koos ik een haakpatroontje. Niet al te bijzonder, een opengewerkt lossen/vasten/stokje patroon. Ik zette 150 steken op. Ja, dat leest u goed. 150 steken. Je snapt dat de eerste toer een ramp was: in al die kriebellossen moest om de drie steken een vaste gehaakt worden. Maar goed, ik had de tijd, en ik wil zo graag dat deze prachtige wol iets moois wordt dat ik gewoon maar door ben gegaan. Het werd de langzaamste toer uit mijn haakloopbaan, maar het lukte!

Nu moet ik erbij zeggen dat ik altijd simpel garen gebruik als ik haak of brei. Acryl van de Wibra, katoen van de euroshop, dat soort werk. Inmiddels heb ik dik katoen ontdekt van www.maaikoe.nl, de puppets lyrics waar ik eerder over schreef. Maar garens zoals bijvoorbeeld bij www.wieniemel.nl, waar achter elk prachtig knotje ook nog eens een prachtig verhaal zit, daar waag ik me niet aan.

Blijkbaar vind ik niet dat mijn haaksels dat waard zijn, zoveel bijzonders.

Extra gemotiveerd was ik dus om van dit prachtige mohair iets te maken. 

Dus, een paar uur (!) verder kan ik trots melden dat het begin van een prachtig zachte fluffy sjaal er is! Het haakt net iets minder moeilijk dan het breit, het voelt heerlijk maar het werkt langzaam. 

Dat laatste is even niet zo erg, want veel meer nuttigs dan dit gehaak komt er nog niet uit mijn handen.  En terwijl ik het zoveelste kopje thee drink en fluisterend met mijn huisgenoten de dag doorneem, haak ik nog een paar toertjes aan deze mooie sjaal in wording.

Fijne dag!

Anita