Big bag & beautiful girl

Ja, hij is af! 

De weekendtas die ik naaide op de naailes (en thuis, er zitten wel wat uurtjes werk in) is klaar voor gebruik. En mijn favoriete fotomodel wilde wel even showen. 

Eerst nog heel serieus en gecontroleerd...

Maar aangezien het woensdagmiddag was, de zon scheen, en we er samen erg om moesten lachen, foto's maken van een tas, werd het al gauw een gezellige boel:

Mijn all-time favoriete foto-model!

En omdat dit blogpostje ook nog een beetje over de tas gaat, nog een plaatje van de binnenkant.

Van buiten stoer, van binnen heel zoet. 

Een fijne tas!

En voor jullie nog een fijne dag!

Anita

Sewing in the sun

Vandaag las ik dat we dit jaar in maart al twee maal zoveel de zon hebben gezien als normaal is. Nu weet ik natuurlijk dat het broeikas-effect een Ernstige Zaak is, maar die zonnige maartse dagen zijn wél heel fijn. 

In de straat hier merk ik het direct: het aantal terrassen, stoelen en tafels dat met de hoge drukreiniger wordt aangepakt moet groot zijn, gelet op de geluiden om me heen!

Ik ging ook buiten aan het werk, maar met iets minder herrie (en oké, iets minder nuttig!). 

Mijn tuintafel werd naaitafel, ik vind het een promotie.

Uit het mooie tassenboek van Lisa Lam (ik kocht het hier) maak ik momenteel de weekendtas. Een uitdagend project met veel patroondelen. Mijn stofkeuze (streepjes!) maakte het nog spannender, want streepjes moeten natuurlijk wél netjes doorlopen.

Het is een leuk project om aan te werken, door al die deeltjes voelt het een beetje als één grote puzzel. Ik bestelde een tijd terug een set leren handvatten; die wil ik aan de tas bevestigen. Op de foto rechtsboven legde ik het even neer om een idee te krijgen.

De binnenkant maak ik van een rozenstofje. En omdat de buitenkant stoer genoeg is, mocht er aan de binnenkant nog een lief lintje bij. Met labeltje, dat mijn kinderen graag uitspreken als Ani-tas. (Hé mam, heb je weer een Ani-tas mee? Zoiets).

Overigens komen de stofjes allemaal van Ikea, lekker stevig en fijn geprijsd.

Ik schat dat ik nog één naailes nodig heb om hem af te maken.

En dan....

Fijne dag!

Free motion flowers

Ken je dat? Dat je jezelf een beetje verkeerd inschat? Daar had ik deze week last van. In mijn hoofd kan ik nog altijd niet uit de hand vrij meanderen met de naaimachine. 

Afgelopen naailes leek me een goed moment om te werken aan mijn 'free motion skills'. Eerst wat lapjes aan elkaar naaien (uitstel van het echte werk), de machine omsleutelen (transport omlaag, ander naaldsysteem erop), beetje rommelen met de verschillende kleurtjes garen (de juf heeft álle kleuren) ... diep ademhalen...

En toen voelde het heel vertrouwd. Dit had ik echt vaker gedaan. Nu nog een beetje zelfvertrouwen kweken!

Wolkjes, bloemblaadjes, grassprieten en een achtergronddroedeltje, ze rolden zo de machine uit. En nog beter, ik had er lol in! Hoewel het mij om de oefeningen ging, kreeg ik van mijn huisgenoten vooral de vraag: wat wordt het? Gelukkig is ook dat goed gekomen. 

Want dit weekend kwam er een lief meisje logeren, dat thuis een groene kamer heeft. Nog wat letters erbij en ons logeetje kon blij naar huis!

Fijne dag,

Anita

Party bag

Het was een spannende week.

En daarmee doel ik niet op de stapels medailles die door 'onze' schaatsers worden gewonnen (wel leuk, minder spannend) maar op de periodieke controle van mijn man. Want zoals iedereen weet die in aanraking komt met deze ziekte: na de behandelingen blijf je 7 jaar onder controle. We hadden een paar slechte nachten en wazige dagen maar het was allemaal goed!

Intussen naaide ik afgelopen les een tasje. Ja, weer een tasje!

Een beetje uit een boekje, een beetje uit de losse pols en een beetje gewoon zoals dat gaat;
stof leidt soms een eigen leven...

De stof bleek niet mooi strak maar elegant gefrummeld aan de bovenzijde. Ook leuk!

Ik maakte heuse stolpplooien in 2 kleuren en stoeide met een piping.

Er kwam een stralende sterrenvoering in, en een ritsvakje.

En toen lag er ineens een heus clutch-achtig avondtasje!

Dat kwam goed uit, want het einde van deze spannende goed-nieuws week vierden we samen in een restaurant. Heel blij!

Fijne dag!

Anita

Al ontdekt? Je vindt dit blog tegenwoordig ook via anitamaakt.nl en anitaquilt.nl!

De beautycase en de portemonnee

Eerder schreef ik al over de naailessen die ik volg, en waar ik erg veel lol in heb.

Lekker rommelen met stofjes en een juf in de buurt als het moeilijk wordt, ik geniet ervan.

Het eerste wat ik naaide was een beautycase, uit het boek Tassen maken de vrouw van Lisa Lam. Typisch een project waar ik alleen niet aan zou zijn begonnen, veel te lastig.

 

Nou, lastig was het zeker! Mijn stofkeuze hielp ook niet echt; rafelende meubelstof, dik geweven met print. Wel erg mooi, maar ook erg onhandelbaar. 

Na twee lessen en wat gepruts thuis is het af. Natuurlijk (dûh) ben ik niet helemaal tevreden. Ik heb me voorgenomen dat ik dat niet erg vind; het is namelijk niet voor niets naaiLES. Dingen leren! Dus in dit blogje vertel ik alleen wat ik goed gelukt vind. Als extra leerpuntje van de les, zeg maar. Komt 'ie:

 

- de ritsen zitten bijna helemaal strak recht en in het midden sluiten ze mooi aan.

- de piping langs de achterkant is recht en mooi aansluitend bij de stofkeuzes uitgekozen.

- het stikwerk is strak recht (nou ja, bijna overal).

- de keuze voor de knoopjes als pootjes is leuk! 

- het handvat zit goed en werkt.

- er kunnen echt spulletjes in, ook onder de bandjes aan de deksel.

 

Of ik nog een keer zo'n beautycase maak? Misschien wel. En dan helemaal recht (ook de deksel!), van passender stof, en.... Stop, dit zou geen afkraaksessie worden! 

 

Inmiddels liggen de materialen klaar voor een volgend project. Ik voltooide ook nog een portemonneetje, volslagen onpraktisch maar erg lief en leuk om te maken. Het patroon komt uit hetzelfde boek, het naaien was simpel (lekker, na al dat gepruts met de dikke meubelstof!).

 

Niet geheel onverwacht is het ingepikt door mijn dochter. Deze naai ik vast nog wel eens!

Fijne dag,

Anita

Hoe gaat het op de cursus?

Eén van de dingen die ik graag wilde doen vorig jaar was een naaicursus. Dat kwam er toen niet van, maar nu wel! Na de basisschool (handwerklessen in de jaren 70: breien, borduren en zagen) heb ik nooit meer les in iets handvaardigs gehad. 

Ik leer elke keer als ik een nieuw werkstuk maak. Dat gaat vaak met vallen en opstaan en hier en daar meedenk-power van mijn moeder (naaikampioen en tot mijn 15e degene die al mijn kleding maakte). Ik wilde altijd wel meer écht leren, maar wist niet zo goed hoe ik dat aan moest pakken.

En nu is het moment aangebroken: ik ben begonnen met naailes! Ik mocht starten in het gevorderde groepje, en ga één keer per week 2 uur aan de slag in het naaiatelier van Atelier voor jou. De opzet van de gevorderde groep is dat ieder maakt wat zij wil (het zijn allemaal dames... natuurlijk!), met hulp waar nodig.

Ik heb al een tijdje het boek in huis van Lisa Lam, waarin allerlei tassen staan. Het meest ingewikkelde patroon, waar ik wel nieuwsgierig naar was maar waar ik alleen niet aan durfde te beginnen, is de beautycase. En dus maak in de eerste lessen van de cursus... de beautycase!

Ik gebruik een stukje meubelstof dat ik ooit op de markt in de Provence kocht. En verder bleek er een grote hoeveelheid aan verstevigingsmateriaal in te gaan, en twee lange ritsen. Het katoentje voor de binnenzijde had ik ook nog liggen - geen nieuwe stofjes dit jaar is nog steeds het streven. Wat ik nog nooit in mijn leven had gemaakt, was 'iets' met piping. En laat in dit ding nu een randje piping horen! Om dat te maken sneed ik een rand stof van een oud gordijn. Ook hier geen nieuw stofje!

Inmiddels ben ik twee lessen geweest, en  begint er iets te ontstaan dat een beautycase zou kunnen worden. Kijk maar:

Maar nog leuker dan deze beautycase (ik heb er maar vertrouwen in dat het goed komt) is dat ik na al die jaren eindelijk de stap gezet heb en elke week naar naailes ga!

Fijne dag,

Anita