Kadootje!

Nu het weer mooier weer is, komt het nogal eens voor dat ik met een haakwerkje of ander freubelklusje in de tuin zit. Als er dan buurkinderen langskomen kijken ze altijd even naar mijn handen. Blijkbaar heeft het toch iets magisch, een draadje omzetten in een lapje met een haaknaald... 

Nu is een lief buurmeisje binnenkort jarig, en toen ik haar vroeg wat ze graag wilde hebben zei ze, dat ze zo graag iets wil hebben dat zelf gemaakt is. 

Smelten jullie ook?

We zochten wat spulletjes uit die meisjes van 10 leuk vinden (gummetje, stickertje, nietmachientje, dat werk) en ik naaide een etui om alles in te doen. Mijn dochter maakte het uiltje erbij met bijkleurende elastiekjes.

Ook haakte ik een miniportemonneetje. Het was nogal een gepruts, maar het is gelukt en heeft wel een hoog aaibaarheidsgehalte, vind je niet? Het patroontje vind je op de site van Echtstudio (http://www.echtstudio.nl/).

Wij gaan een meisje blij maken. 

Fijne dag!

Anita

Haak eens een tas

Aangezien het hier nog steeds een beetje gammel gaat was ik op zoek naar een makkelijk haakklusje. Gelukkig staat het www daar vol mee!

Ik had nog wat knotjes dikke haakpatronen liggen en daarmee rommelde ik wat. 

Een tas haken, dat leek me wel wat. 

met mijn favoriete fotomodel, deze keer stijlvol gekleed voor de Koningsspelen :-)

Ik maakte gebruik van een patroon van Wolplein (http://www.wolplein.nl/blog/tas-haken/) met wat aanpassingen. Ik haakte eerst een bodem van stokjes in het rond en toen ik die bodem groot genoeg vond (na 11 toeren van stokjes) ging ik over op toeren van stokje-losse-stokje. (32 toeren, zo hoog vond ik leuk en praktisch). Als laatste haakte ik 5 toeren van vasten voor een stevige afsluiting. 

En toen waren mijn restjes op. 

Daarom - en ook voor extra stevigheid - naaide ik van een restje gordijnstof een lange draagband, die ik aan de zijkanten vastnaaide. 

Ik had niet echt een doel voor ogen toen ik deze tas maakte, maar hij blijkt heel handig te zijn om bollen Stylecraft garen in te stoppen en mee te nemen. Gelukkig maar, want daarmee ben ik aan een volgend project begonnen. En daarmee heeft dit blogje een echte cliffhanger als einde: volgende keer meer over dit garen & wat ik er mee haak!

Fijne dag!

Anita

Southbay omslagdoek

Ik weet niet of er al onderzoek naar gedaan is, maar ik durf te stellen dat social media invloed hebben op het handwerkgedrag van de gemiddelde freubelaar die af en toe online is.

Ik had nooit van mijn leven bedacht om een omslagdoek te maken. Een omslagdoek? Dat associeerde ik met vroeger, met oma's, met de boerderij. Niet aan mij besteed. 

Maar ja, toen zag ik foto's, nog meer foto's, zag ik ze 'in het echie' bij tweetmeetings. Zo'n doek kon blijkbaar in alle kleuren van de regenboog, in allerlei combinaties en met allerlei randjes.

Dus toen ik bij www.maaikoe.nl een nieuwe serie wol zag met blauw verloop viel het kwartje en ging ik ook aan de haak. Net als de rest van hakend Nederland maakte ik een Southbay omslagdoek. Wel eentje die bij mij past. Dus hoe mooi ik alle randjes en kleurtjes bij andere dames ook vind, ik koos zelf voor alleen maar blauw en alleen maar Southbay, geen extra randen.

Het haakt lekker weg en wat ik niet had gedacht gebeurde: ik gebruik hem!

's Ochtends net wakker aan de thee? 

Even naar buiten?

's Avonds koud op de bank?  

Spijkerjasje nog te fris?

Doek om!

(en ja, deze kleur past prachtig bij jeans, vind je niet?)

Inmiddels ben ik dus overtuigd en blij bezitter van deze omslagdoek. 

Op bovenstaande foto nog een blik op het kleurverloop, erg mooi vind ik. 

Zonder jullie ideeën en voorbeelden was ik er vast nooit toe gekomen. Dank jullie wel!

En waar ik nu echt nieuwsgierig ben... Hoe ziet jullie Southbay eruit? Laat even een linkje achter bij de commentaren!

Fijne dag,

Anita

Nieuwe blouse

Hoe gaat het eigenlijk met de naailes?

Nou.... 

Door al het gekwakkel is daar niet zoveel van terecht gekomen. Wel was ik al gestart met een blousje. En omdat ik dat intussen af heb én een paar keer gedragen heb (een kledingstuk dat ik zelf gemaakt heb en ik heb gedragen! Wauw!) deel ik het vandaag graag even hier.

Ik koos bewust voor een simpel patroon, want de stof die ik wilde gebruiken was nogal lastig. Heel dun, tikje elastisch en doorschijnend. Echte stof om met de lockmachine te gebruiken. En laat ik zo'n apparaat nu bezitten!

Een voorpand met een stolpplooitje, een achterpand, halsbeleg, twee mouwen met een biesje, dat was het wel. Het ingewikkelde zat voor mij in het gebruik van de lockmachine, dat was voor het eerst. 

Het lapje kwam van de lapjesmarkt, uit een grabbelbak. Ik viel voor het groene kleurtje, en maakte me toen (jaartje geleden, zo gaat dat met lapjes) al zorgen om de waarschijnlijk lastige verwerking.

Extra veel voldoening dus, nu het klaar is.

Het patroon is uit een Knip, ook van vorig jaar, oorspronkelijk een jurkje, maar door mij ingekort.

Ik ben er blij mee!

Fijne dag,

Anita

Ssssssst.... moeilijk haken

Het begon met een beetje schor, maar al snel had ik helemaal geen stem meer. Keelontsteking.

Een week lang kwam er niet veel meer uit dat wat gepiep en gekraak. Alleen fluisterend kon ik een beetje communiceren met mijn huisgenoten. En weet je waar ik achter kwam? Als je fluistert, gaan mensen terug fluisteren, automatisch, zomaar van zelf. 

Het was rustig!

Inmiddels is de koorts weg (en mijn stem ook nog steeds, maar ik neem aan dat dat wel weer goed komt) en lukt het om weer een beetje te haken. De zon helpt daarbij, want buiten haken in het voorjaarszonnetje is heel geneeskrachtig, denk ik :-).

Ik had nog een bijzonder pakketje wol liggen. Mijn moeder gaf het me voor mijn verjaardag: 3 strengen mohair in een naturel kleur. 

Prachtig.

Maar onhandelbaar. Ik stond op het punt om alles weg te gooien, toen ik me bedacht en het onderin een kast mikte, voor ooit als ik meer tijd had. En vandaag was het blijkbaar 'ooit'.

Mijn eerdere pogingen waren met breinaalden, dus nu koos ik een haakpatroontje. Niet al te bijzonder, een opengewerkt lossen/vasten/stokje patroon. Ik zette 150 steken op. Ja, dat leest u goed. 150 steken. Je snapt dat de eerste toer een ramp was: in al die kriebellossen moest om de drie steken een vaste gehaakt worden. Maar goed, ik had de tijd, en ik wil zo graag dat deze prachtige wol iets moois wordt dat ik gewoon maar door ben gegaan. Het werd de langzaamste toer uit mijn haakloopbaan, maar het lukte!

Nu moet ik erbij zeggen dat ik altijd simpel garen gebruik als ik haak of brei. Acryl van de Wibra, katoen van de euroshop, dat soort werk. Inmiddels heb ik dik katoen ontdekt van www.maaikoe.nl, de puppets lyrics waar ik eerder over schreef. Maar garens zoals bijvoorbeeld bij www.wieniemel.nl, waar achter elk prachtig knotje ook nog eens een prachtig verhaal zit, daar waag ik me niet aan.

Blijkbaar vind ik niet dat mijn haaksels dat waard zijn, zoveel bijzonders.

Extra gemotiveerd was ik dus om van dit prachtige mohair iets te maken. 

Dus, een paar uur (!) verder kan ik trots melden dat het begin van een prachtig zachte fluffy sjaal er is! Het haakt net iets minder moeilijk dan het breit, het voelt heerlijk maar het werkt langzaam. 

Dat laatste is even niet zo erg, want veel meer nuttigs dan dit gehaak komt er nog niet uit mijn handen.  En terwijl ik het zoveelste kopje thee drink en fluisterend met mijn huisgenoten de dag doorneem, haak ik nog een paar toertjes aan deze mooie sjaal in wording.

Fijne dag!

Anita