How about.... the quilt?

De afgelopen blogjes vertelde ik jullie over de uitbreiding van mijn machinepark (yeah, ik heb een lockmachine!) en de naailes. Maar los van al dat technisch geweld ben ik in de verloren uurtjes ook heel ouderwets met de hand bezig. Want die quilt, die ik al heel lang onder handen heb, die moet natuurlijk ooit wel eens afkomen.

En hoe dat gaat? Nou, langzaam. 

Ik ben begonnen in het midden. Of nee, ik ben begonnen met garen uit te zoeken. Ik had al vaak veel goeds gezien en gelezen over Aurifil, en omdat ik deze quilt met verschillende garenkleurtjes wil quilten leek het me een mooie gelegenheid om wat fijne klosjes van dit merk uit te zoeken. Uiteindelijk kwam dat goed, in maar liefst 3 bestellingen. Lag aan mij, niet aan www.gelreblom.nl die me drie dagen achter elkaar het door mij bestelde garen toestuurde. Ik ben nu dus de trotse eigenares van maar liefst 6 klosjes, waarvan ik er nu drie gebruik. Oeps...

Behalve garen heb ik nog wat andere hulpmiddelen verzameld in een blikje. Fijn om altijd alles bij de hand te hebben met naalden genoeg op voorraad: op sommige avonden breek en buig ik er zo 4 of 5.

 Met het juiste garen, naaldjes, vingerhoed en draadtrekker (dat gele dingetje, onmisbaar wanneer er een serie stekjes op de naald staan en je de naald uit de stof wilt trekken) kon ik echt starten.

Ik begon dus in het midden, in de kleinste blokjes. Het duurde even voor ik de slag weer te pakken had. Zo'n enorme lap op schoot werkt niet zo handig, zeker niet als je in het midden bezig bent. 

Ik keek er naar uit om te starten met het quilten maar moest me er de eerste avonden echt toe zetten. Brekende draden, kromme naalden, bloedende vingertoppen... wat een fijne hobby heb ik!

Maar goed, toen ik het midddenvak eenmaal gedaan had ging het wat makkelijker en kreeg ik de slag wat meer te pakken. Ik keek nog wat  instructiefilmpjes op Youtube waar sympathieke doch strenge dames me lieten zien hoe je de naald op de meest handige manier door de stof laat gaan, hoe je de naald onder het werk met je niet te benijden linkerwijsvinger opvangt - of soms vastnaait, echt gebeurd - en langzaam kwam ik steeds verder. Daarbij heb ik duidelijk met mezelf afgesproken dat ik Geen Steken Uithaal. Als je zo met je neus op elk steekje zit valt elke millimeter afwijking op. En als je start met uithalen is het einde (bij mij) zoek en komt het nooit af. Vandaar dat ik Niets Uithaal! Ik heb ervoor gekozen langs de randen van de bloemen en sterren te quilten, in garen dat kleurt bij de ondergrond. De tussenbanen van roze stof geef ik ook een rand quiltwerk. Niets bijzonder, gewoon rijen rechte steekjes. Als je inzoomt kun je het misschien zien op onderstaande foto.

loomen met de haaknaald

Meestal schrijf ik over stof, wol, katoen, of zelfs borduurzijde.

Vandaag vertel ik over iets anders. Elastiekjes. 

Nou ja, niet zomaar elastiek, maar Rainbow loom-elastiekjes. Toen de rage op zijn hoogtepunt was, wilde mijn dochter het ook eens uitproberen. Er kwam een loom en een verzameling stiekjes in huis en ze loomde verschillende armbandjes. Waar andere kinderen dat wel genoeg vonden, ging zij verder. Youtube bleek vol te staan met instructiefilmpjes om de leukste dingen te maken. Dat kan met een loom (weefraam) maar ook hook-only (alleen met de haaknaald).
Ze pikte een haaknaald van mij (en voorzag die van een mooi jasje) in en maakte al een aardige verzameling mooie projectjes.

Zie je de verzameling stiekjes? Echte Rainbow-Loom elastiekjes.
En van heel veel elastiekjes bij elkaar, kun je dus hele mooie dingen maken.
Ik mocht een paar foto's maken. 

 Kijk je mee?  

Om de figuurtjes te maken gebruikt mijn dochter voorbeeldfilmpjes. Er zijn verschillende kanalen op Youtube te vinden met uitleg en voorbeelden.  De figuurtjes op de foto zijn allemaal gemaakt met hulp van het videokanaal van Kate Schultz. Kate is een Engelse moeder die stap voor stap uitlegt hoe je de figuurtjes haakt. Zo vind je het aardappelmannetje hier (klik).
Op haar kanaal voegt Kate regelmatig nieuwe video's toe met nieuwe figuurtjes.

Groot bijkomend voordeel: het engels van mijn dochter is met sprongen vooruit gegaan hierdoor!

Mijn dochter vult de figuurtjes op met de restjes fiberfill van mijn quilts.
En zo komen onze handwerkhobby's mooi bij elkaar :-)

Fijne dag!

Anita

Lockmachine in the house

Zoals de trouwe lezer inmiddels weet, heb ik de liefde voor stofjes & wolletjes met de paplepel binnen gekregen. Mijn moeder naaide al mijn kleding tot ver in de middelbare school. Mijn eerste poging tot zelfstandig naaien herinner ik me nog goed. 

Ik was een jaar of 15, mijn ouders gingen met mijn jongere broer en zus op stap en ik bleef thuis. Eenmaal alleen ging ik aan de slag met een lapje katoen met felroze-zwarte print (de eighties, baby!) en knipte&naaide een bloesje. Ongetwijfeld zat het niet al te degelijk in elkaar, maar ik voelde me geweldig. Als ik er nu op terugkijk heb ik diep respect voor mijn moeder, die, toen ze aan het einde van de dag thuiskwam, niet boos werd over het feit dat ik zomaar aan haar machine zat, in haar naaidoos had gerommeld, haar Knip uit elkaar had gehaald, haar naaischaar had gebruikt... ik weet niet of ik nu die zelfbeheersing zou kunnen opbrengen voor mijn dochter.

Inmiddels heb ik zelf al heel wat kilometers naden naaien achter de rug op mijn eigen naaimachine; eerst een Leeuwenstein, toen een Singer en inmiddels een Janome. 

Pas sinds ik naailes heb, weet ik dat er ook lockmachines bestaan.

En nu.......

Ik was zó nieuwsgierig. 

Hoe gebruik je zo'n machine? Wat voegt het toe? Wat kun je ermee?

Dus toen mijn moeder me attendeerde op de aanbieding van een grote supermarkt twijfelde ik weliswaar nog even, maar kon ik de verleiding niet weerstaan.

Vanochtend ging ik aan de slag. 

Inrijgen viel reuze mee (echt!) en het 'voelde' als een naaimachine. Vertrouwder terrein dan ik dacht.

En toen was het tijd voor het echte testen.

Verschillende stoffen, verschillende instellingen, alle knoppen en hendels uitproberen.

Goed ontdekken wat de effecten zijn van al die knoppen en hendels 

(en dat ook proberen te onthouden!).

Hoewel ik vooraf zo mijn twijfels had of deze machine wat zou kunnen (voor dat geld) en ook met mijn twitter-naaivriendinnen deelde dat dit toch eigenlijk niets kon zijn, is mijn eerste indruk positief. 

Het gebruik is veel praktischer dan ik verwachtte, en de machine voelt degelijk aan. 

Ik heb er naast al deze testranden ook al wat 'echte' naden op genaaid, en dat ging ook prima.

Wat wel een nadeel is: de machine heeft geen vrije arm, dus voor kinderkleding is dat wellicht onhandig. 

Voor nu ben ik zo blij dat ik eindelijk ontdek wat een lockmachine doet en kan.

Heb jij goede tips om nog meer te leren over de lockmachine?
Laat het even weten in de comments hieronder!

Fijne dag!

Anita

flower granny's

Genieten jullie ook zo van de zon? Heerlijk!
Mooi weer ook om eens wat foto's te maken van het haakwerk waar ik al een tijdje mee bezig ben.

Het schiet niet erg op, maar dat hoeft hier ook niet mee, het is fijn om een haakwerkje 'op de pen' te hebben voor de loze uurtjes.

Ik begon ermee toen ik online een patroontje tegen kwam van een granny met een bloem erin. Ik was nieuwsgierig of ik dat zou kunnen haken, en probeerde het uit met een restje garen dat ik nog had liggen. En toen ik er één had gehaakt probeerde ik er nog één. En nog één....

Toen bedacht ik dat ik weliswaar verschillende wollen gehaakte en gebreide dekens had op de bank, maar nog geen gehaakt, lente-achtig exemplaar. Wat een gemis!
En wat een goede reden om bij Maaike (www.maaikoe.nl) een aanvulling op de restjes katoen bij te bestellen en nóg een paar vierkantjes te haken.

Het is duidelijk, dit uitprobeerseltje is inmiddels een serieus project.

Het fijne is dat het een handig meeneemformaat-handwerkje is. Op pad naar (ver) familiebezoek haak ik zo vier granny's erbij, en een ochtend ziekenhuis (goedgekeurd!) leverde ook twee - weliswaar wat zweterig want tikje bezorgd - granny's op.

Ik haak ieder exemplaar in één kleur, en haak ze aan elkaar vast met een rand van witte stokjes. Dit is de eerste keer dat ik dit zo doe, en ik moest even puzzelen voor ik de techniek doorhad, maar ik vind het effect erg leuk.

Iedere rij is hetzelfde met een kleur verloop van donker naar licht, maar iedere rij verschuif ik een blok, zodat er een diagonaal patroon ontstaat.

En zo langzaamaan ontstaat er een dekentje dat straks, als de zon net wat meer kracht heeft, vast van pas komt in de tuin op een frisse zonnige middag.

Fijne dag!

Het patroon van de granny vind je hier (klik)

Nieuw etui

Zoals jullie weten word ik altijd blij van lekker rommelen achter de naaimachine. Als dat  in korte tijd iets leuks&nuttigs oplevert word ik daar nog blijer van. 

Vandaag laat ik jullie zien hoe ik etui-tjes heb genaaid.

Met wat restjes stof en een ritsje uit de voorraad naaide ik dit etui voor een lieve collega die naar de andere kant van de wereld gaat verhuizen. Een Nederlands tintje leek me in dit geval wel passend.

Ik maakte er ook één voor mezelf, om mijn schaar, rolmes, en allerlei andere nuttige zaken mee te nemen naar de naailes. Hieronder de plaatjes om er zelf ook eentje te maken. 

Twee buitenkantjes (27*17 cm), twee voeringzijden (ook 27*17 cm), en een rits (die je op maat maak, minimaal 25 cm) voorzien van een stoffen randje (stof 6*4cm) dubbelvouwen, en nogmaals invouwen naar het midden). De rits inclusief randjes moet aan weerszijden 1 cm korter zijn dan de breedte van de stof, zie ook de foto.

 Ik voerde de buitenkant met een laagje quiltvoering, zodat het geheel een stevig effect krijgt. Met wat sierstiksel over de boompjes maakte ik het extra vrolijk.

Aan de rits zette ik de buiten en binnenkanten vast. Je kunt langs de rits aan de goede kant de stof doorstikken, ik heb dat bij de uiltjesetui wel gedaan en bij de blauwe versie niet. 

Stik de zijkanten tót de ritsflapjes, niet eroverheen! Belangrijk: de rits moet open zijn tijdens het in elkaar zetten. Laat de bodem van de voering voor een stukje open om het geheel te keren.Ik heb de bodem van het etui 'geboxt', om er een staanbaar etui van te maken. 

Na het stikken van de zijnaden, bodem (buitenkantstof), deel van de bodem (voering), en het boxen kan het etui gekeerd worden. Altijd het leukste klusje :-)

Na het keren (alle hoekjes goed op zijn plaats) kun je de bodem dichtnaaien - ik beken dat ik dat op de naaimachine doe, en niet met de hand, hoewel dat laatste wel netter is (lui mens).

En zo ziet het er dan uit! Een gezellig bol etuitje, stevig maar wel licht van gewicht door de vulling. 

Je kunt de ritsflapjes ook weglaten, maar ik vind het effect ervan juist wel leuk. 

En jij? Wat vind jij een overzichtelijk naaiklusje met leuk resultaat? Ik ben benieuwd!

Fijne dag,

Anita

Back to school: naailes

Toen ik vorig jaar mijn laatste naailes van een reeks had, was ik vast van plan wél verder te gaan met het maken van kleding. Ik had de smaak te pakken; de voldoening van het veranderen van een lapje stof in een kledingstuk is echt heel groot. 

Maar ja.

In het echte leven verdwijnt zo'n idee onderaan de lijst van pubers, man, een baan waarin ik niks te maken heb met stof, naaimachines, garen of ander leuks, en dan wil ik ook nog een beetje fit blijven (3 keer per week een rondje rennen), mijn familie regelmatig zien, mijn vriendinnen spreken, wat vrijwilligerswerk doen en en en....

En toen kwam er een dag dat alles even genoeg was. 

Dat die lange lijst van vanalles voelde als een te lange lijst en teveel moeten. 

Tijd om eens goed na te denken hoe dit anders kon.

Ik wil meer doen wat ik echt héél graag doe. 

Om daarbij een stevige stok achter de deur te hebben zocht ik een nieuw naailesgroepje: ik vond een nieuwe naaijuf, op 5 fietsminuten!

Inmiddels ben ik een paar lessen verder, en het is zo leuk om weer te doen.

Ik had nog een mooi maar gruwelijk lastig lapje liggen, kocht een klosje bijpassend garen en vond een jurkje in de Knip. 

Het effect is niet alleen dat ik elke dinsdagavond aan de slag ben met dat wat ik zo'n beetje het liefste doe, maar ook dat ik de rest van de week de naaimachine weer veel eerder pak. 

Er liggen nog zoveel mooie stofjes te wachten en ik heb nog zoveel ideeën in mijn hoofd...

Blijkbaar heb ik de ruimte daarvoor nodig om al die andere dingen op mijn lijst met plezier te doen.  

Het 'moeten' in mijn leven is een stuk minder geworden.

En dat door de introductie van een nieuwe activiteit. 

Vrouwenlogica, denk ik :-)

Fijne dag!

Mapjes naaien

Wij hadden heerlijk een weekje vrij. 

Tijd dus om allerlei leuks te doen (en de laatste griepresten kwijt te raken).

Eén van de dingen die ik deed was een ochtend lang met dochter achter de naaimachine.

In een Quilt&zo - mooi blad!- vonden we een patroontje van een gevoerd mapje. Dat leek ons een mooie uitdaging. Lapjes uitzoeken en lintjes voor erbij; op momenten als deze ben ik erg blij met mijn uitgebreide verzameling stofjes.

Ze is al aardig handig op de machine, en na een ochtendje ons best doen hadden we allebei een mapje gemaakt. Zij voor haar pennen, en ik om cadeau te doen. 

 Helaas is het absoluut verboden door haar om een foto-in-actie te plaatsen, dus hier alleen een plaatje van de stofjes en het resultaat.

 

Maar neem van mij aan dat het een fijne ochtend was!

Mooie dag!

Anita