Een tas met hindernissen

Er was een feestje in het verschiet. En het leek me een goed idee een tas te maken voor de jarige Jet. Misschien een tikje overmoedig ging ik aan de slag. 

Het nieuwe boek van Lisa Lam, de tassengoeroe uit Engeland en mijn nieuwe heldin, had ik al een paar keer doorgelezen. Tijd voor actie!

Ik heb niet voor één patroon uit het boek gekozen, maar gecombineerd uit verschillende tassen: het basismodel van de ene tas -maar dan wel een beetje smaller en korter- de sluiting net als een andere tas, ideeën voor de draagband van weer een ander model.

Ik ontdek dat ik inmiddels een eigen werkwijze heb. Ik naai eerst de binnentas met de gewenste vakken. Een ritsvakje aan de ene kant, en wat insteekvakken aan de andere kant. Ik ben zelf gek op een pennenvak, nooit meer slingerende pennen! 

Ik vind het leuk om voor de voering lekker zoete bloemetjes te kiezen. De roze ruitjes vormen de insteekvakken.

Vervolgens is het tijd voor de draagband. Ik biecht het op: ik ben erg slecht in het keren van zo'n band. Maar.... gelukkig heb ik hulp in huis! 

De banden komen vast aan de zijkant met een ronde draagriem-houder (in goed Nederlands).

Tijd voor de buitenkant! 

Ik heb gekozen voor een stevige ribstreep, aangevuld met een iets dunnere gebloemde ribcord. Voor het voorvak heb ik iets nieuws uitgeprobeerd, met coupenaadjes aan de onderkant en elastiek aan de bovenkant. 

En nog meer nieuws: ik heb voor deze tas voor het eerst gewerkt met een heel zware kwaliteit vlieseline. 

Dat was even wennen, want daarmee wordt de stof echt Heel Stevig.  

 Gelukkig is mijn machientje ook Heel Stoer!

Wat ook fijn is: nieuwe hulpmiddeltjes in de vorm van Clover-knijpertjes. In plaats van spelden. 

Ik ben er blij mee - en mijn vingertoppen ook.

En toen... even paniek. Wordt het wel wat? Hoe moet het verder? 

Met wat social media-hulp (danku, dames!) werd ik weer wat zekerder van deze zaak. En zo begon het langzaamaan toch echt een tas te worden. 

Het was nog even puzzelen op de verstelbare draagband, want hoe zit dat eigenlijk, met zo'n gesp, maar ook die hindernis heb ik genomen (wat is gebrek aan ruimtelijk inzicht toch een... gebrek).

Zie je ook hoe leuk hij staat bij mijn favoriete fotomodel? 

Ik heb de tas vandaag gegeven aan mijn moeder op haar verjaardag en ze was er blij mee. Gelukkig maar!

Fijne dag!

Anita