lente haken

Het was een beetje stil hier.

En als het hier stil is, betekent dat meestal dat het in mijn 'echte leven' helemaal niet stil is. En dat klopt! Veel werk, ook 's avonds, ook op mijn vrije dag.

Het was niet alleen werk, wat me hier weg hield. Er was een reisje naar de Deense zee (ja, net als vorig jaar, en het jaar daarvoor, en het jaar daarvoor en...) en een caravan-uitprobeer-kampeerweekend.

En toen, zomaar op een zondagmiddag, haalde ik een blik vol katoentjes uit de kast, en vond mijn supergranny terug.

je kunt de zon bijna voelen op deze foto, wat een licht!

Ik haakte een rondje, en nog eentje. Aan de knotjes lag het niet, die had ik nog genoeg.
En al hakend ontdekte ik de lol er weer van. Zomaar een beetje bezig zijn, terwijl er onder je handen iets leuks groeit. Al kletsend de hele wereld doornemen, terwijl je handen doorgaan.

En terwijl de zon bleef schijnen ving ik de stralen op mijn foto, gewoon met mijn telefoon.

Het voordeel van zo'n groot werkstuk? Als je op een Nederlandse camping aan het uitproberen bent hoe het ook alweer is, kamperen met een caravan, is dat heel erg leuk maar 's avonds heel erg fris. En wat is er dan fijner dan nog even na-mijmeren over de dag met een dekentje over je benen terwijl je gestaag verder haakt.

Met de waarschuwing van een twitterdame: pas op, niet te lang doorhaken, anders raak je zoek!

Fijne dag,

Anita