Mijn man is opgegroeid op de boerderij. Op een boerderij draag je klompen. En klompen zitten het lekkerst met handgebreide sokken.
(Ik weet dat niet uit eigen ervaring. Ik kan wel lopen op hakken van 12 cm maar niet op klompen).
Mijn schoonmoeder breide die handgemaakte sokken. Als ze zat, had ze een sok op de pennen. Ik was daar nooit erg in geïnteresseerd, want dat gekriebel met al die pennen en altijd die grijze wol; daar zag ik de lol niet zo van in. Toen mijn kinderen groter werden, kregen ze ook sokken van oma. En wat bleek? Geen enkele slof kon op tegen een dikke grijze sok van oma.
Vorig jaar is ze overleden. Nu het ergste gemis voorbij is blijken de kinderen nóg iets te missen.
De sokken van oma.
"Hé mam, als je een quilt kunt naaien, dan kun je toch ook wel een paar sokken voor me breien?" Pubers...
Maar het bleef wel hangen, ergens in mijn achterhoofd. Wat ook hielp waren de foto's van vele prachtig gekleurde sokken op de social media. Blijkbaar moest dat toch ook zonder jarenlange training haalbaar zijn, en hoefde dat ook niet alleen maar in het grijs. Ik ging echt overstag toen we op vakantie in Denemarken op een markt rondliepen waar strengen handgesponnen en -gekleurde wol hingen. Ik kocht een streng, en later ook een pakje met 5 vierkante (echt!) breinaaldjes.
Omdat ik me niet direct aan de mooie blauwe streng wilde wagen kocht ik ook een simpel knotje ecru-kleurige wol. Natuurlijk stond het www vol met patronen en uitleg. Ik begon me de laatste sokkenbreister van het land te voelen. Blijkbaar breide iedereen zijn eigen sokken al!
Ik ging aan de slag. Al heel snel her-ontdekte ik de lol in het breien. Want sokken zijn dan wel nieuw voor me, maar breien op zich heb ik jarenlang gedaan. Het liefst truien met kabels; dat gepruts met hulpnaaldjes vond ik altijd leuk. Dus opzetten, meerderen, minderen en zelfs het rondbreien ging eigenlijk vrij soepel. Sterker nog, op een zonnige middag had ik ineens een hiel gebreid!
Klein detail: de sok werd zo ongeveer maat 56. De wol was wat dikker dan bedoeld in het patroon :-)
Ik vond het mooi geweest met de beige reuzensok, en na de hiel ben ik gestopt - het spannendste had ik geprobeerd. Tijd voor het echte werk! De streng blauw die ik had gekocht is van een zwart en een wit schaap, waarbij de wol gezamenlijk is gesponnen en vervolgens geverfd. Vandaar het verloop-effect. Dit is me in Deens-Engels uitgelegd, en ik heb er zelf geen verstand van. Dus als dit een onzinnig verhaal is hoor ik het graag!
Inmiddels had ik wat tips over maattabellen gekregen (Wolhalla.nl! Mooie site met fijn basispatroon, bijbehorende uitleg en maattabellen). Omdat ik nog niet zo'n vertrouwen had in het resultaat ben ik eerst voor mezelf gaan breien. Ik vond het af en toe een worsteling, die 5 naaldjes. Je moet heel goed opletten, veel tellen, nog meer goed opletten en dan nog maar weer eens tellen, maar....
... dan heb je ook wat!
Een sok!
Ik voel een soort oer-trots op het feit dat ik een knotje wol omgezet heb ik een praktisch kledingstuk, en ik voorzie massa's mogelijkheden met alle kleuren en patronen (ik heb mijn kabelnaaldjes nog!) en maten die je maar kunt bedenken. Bij de bieb en bij Bol heb ik boeken gevonden met nóg meer ideeën en patronen en mogelijkheden. Ik ben om!
Maar eerst nog even sok 2 breien. En dat vind ik dan toch weer minder. Dat je twee keer precies hetzelfde doet. Gauw aan de slag, dan is het snel klaar!
Fijne dag!
Anita
