Ik blogde al eerder over een granny-dekentje dat ik aan het maken was. Was - want het is af! Dit dekentje ontstond min of meer spontaan toen bleek dat ik onverwachts een aantal weken met mijn been omhoog moest zitten. Ik had eerder bij de Wibra een paar knotjes wol (oke, acryl) meegenomen zonder echt doel. Ik haakte toen al een tijdje met frisse kleurtjes katoen aan een supergranny, en als tegenhanger van al die vrolijkheid koos ik voor wat grijstinten.
Al dat zitten was vrij onverwacht en ook nog wel spannend, iets met wachten op weefseluitslagen en zo. Mijn concentratievermogen kon net een 3-toers granny aan. En in vrolijke kleurtjes had ik al helemaal geen zin, dus mijn moeder zorgde voor een nieuwe lading grijs.
Gelukkig bleken de uitslagen goed.
Tijd voor een beetje kleur dus, hier en daar een kloddertje roze!
Nu de grootste zorg voorbij was, werd het vooral een kwestie van geduld.
En ook daarbij bleek dit project een goed steuntje in de rug. Want om een dekentje van een beetje lekker formaat te haken, was een aardig stapeltje vierkantjes nodig.
Elke dag 5, werd mijn doel. En eerlijk, dat hielp!
Wat ook hielp, waren de twitter-dames.
Elke keer als ik het even zat was, was er wel weer iemand om mee te 'kletsen'. En twitteren is prima te combineren met simpele stokjes in het vierkant haken, heb ik geleerd.
En nu is het dekentje klaar. Ik had nog een toepasselijk labeltje liggen, van www.nicollie.nl.
Ik ben erg blij dat het af is. Blij, omdat het een leuk en praktisch ding is voor luie pubers op de bank, maar ook blij, omdat het een lastige periode afsluit.
Ik ga weer gekleurde werkstukken maken!
Fijne dag,
Anita
