Project bag de luxe

Ik schreef al eerder dat ik wat meer op Instagram te vinden ben dan in de wereld van het bloggen. Daar leerde ik het fenomeen 'project bag' kennen: een stoffen tasje waar je alle benodigdheden voor een onderhanden werkstuk kunt stoppen en makkelijk meenemen. Een etui noemden we dat vroeger ook wel :-). Zo'n project bag is natuurlijk leuker dan een plastic zakje (hoewel zo'n plastic zakje beter beschermt tegen regen en omvallende theebekers).

Afgelopen zomer naaide ik met de hand en allemaal fleurige katoentjes een Dresden plate - blok. Een leuk vakantieklusje in druilerig Zweden waar ik dankzij een ziek kind veel handwerktijd had. Dat blok ging mee naar huis en verdween in een kast. Tot vandaag.

Soms heb je zin in een klusje dat niet al te groot is en waar je wat vaardigheden in kunt aanscherpen. Ik spelde het blok op een lapje katoen en quiltvulling, naaide het vast en quiltte het lapje rondom het blok door. Goed om weer eens nauwkeurig te moeten naaien. En een leuke basis om mee verder te werken.

In diezelfde kast (je zou er eens een kijkje in moeten nemen, iedere handwerkliefhebster wordt daar blij!) lag nog een ander lapje, geschikt voor de binnenkant van de te maken project bag. Een paar vakjes leek me ook wel handig. En natuurlijk een rits, zodat er geen haaknaald uit kan vliegen onderweg. Ik had alleen nog een deelbare rits liggen; dat werkt wel makkelijk met inzetten maar is in de praktijk in gebruik soms onhandig - wel handiger dan dat eerder genoemde plastic zakje. Lintjes ter versiering heb ik ook altijd wel liggen, en zo leefde ik me lekker uit.

Na een middagje spelen achter de naaimachine had ik dus een heuse superluxe projectbag. Met handgebakken knopen die ik ook nog vond ik een laatje, en een Deens lintje met centimeter-print. Zo blijft het Scandinavisch.

Ik haak al een tijdje zeshoekjes als fijn klusje tussendoor - uurtje per hexagon, leuk voor een luie avond. En kijk eens hoe mooi de katoentjes, haaknaald en afgehaakte lapjes zo bij elkaar zijn opgeruimd!

Functioneel en leuk. Het lijkt wel een thema voor mij, dit jaar. 

De mooiste reactie op dit werkstuk kwam van mijn zoon van 16. 

'Ga je dat ook echt mee buiten dit huis nemen? '

Fijne dag!

Anita

Brei eens een trui

In dit blog heb ik al over allerlei handwerkzaken geschreven. Ik haakte, naaide, quilte, borduurde en breide sokken. En dat laatste... smaakte naar meer!

Ik was op zoek naar een wat praktischer toepassing van al het gefreubel. Ik heb een stapeltje dekens voor frisse avonden bij de bank en genoeg tasjes, knuffels, kussenhoezen en wandkleden in de rest van het huis. Ik wilde alleen nog maar echt nuttige dingen maken. Je snapt dat deze gedachtengang langzaam maar zeker leidde tot Een Trui.

Een trui dus. En dan niet zomaar één, maar een trui met Noors ingebreid patroon, rondgebreid met een rondbreinaald. Ik deed wat online search & shopping, en probeerde het idee van inbreien uit op een proefprojectje. Ik breide zelfs een heus proeflapje om te weten hoeveel steken ik nodig zou hebben.

Dat inbreien ging best aardig. Belangrijk: de draad die meeloopt achter het werk niet te strak aantrekken. Bij het proeftasje dat ik maakte ging dat niet altijd goed, kijk maar op bovenstaande foto. Lang leve het proefproject! 

Verder bekeek ik veel youtube-video's om uit te zoeken hoe je dat nu handig doet; met twee kleuren breien. De combinatie van twee breistijlen leek daarbij aan te raden: de ene kleur continentaal, de andere 'gewoon'. Dat continentaal breien vond ik in dit filmpje (klik!) helder uitgelegd worden. Ik denk dat ik het 250 keer heb bekeken :-)

En toen was het tijd voor het echte werk. 

Ik zette 200 steken op. 

Gelukkig was ik na mijn shoprondje in het bezit van wat stekenmarkeerders (gekocht bij Renske van Renske Creatief). Ik koos voor vierkante breinaalden. Ik heb die ook als sokbreinaalden en dat voelt erg fijn in de hand. Ipv een boordsteek begon ik direct met recht breien, zodat er een opgerold randje ontstaat aan de onderkant van de trui. Daar houd ik meer van. 

Na een paar centimeter effen blauw ben ik gestart met het inbreiwerk. Wat regeltjes lichtblauw tussen door, en patroontjes uit oude Noorse boeken met lichtgrijs ingebreid. Veel tellen, af en toe wat uithalen, worstelen met twee draden, dat continental breien toepassen op links en 'ouderwets gewoon' met rechts. Poeh poeh, best een klusje! De wol is  Rowan Pure Wool superwash DK (100% wol) en heb ik besteld bij Caro's wol atelier (klik!). Fijne snelle levering!

Inmiddels is het inbreideel van het pand klaar, en ben ik aan het blauwe gedeelte bezig. 

Ik zie nog wel wat schoonheidsfoutjes, maar het is veel beter te doen dan ik dacht, en ook veel leuker. Gelukkig maar, want die trui is nog niet af. Dat is overigens een fijne bijkomstigheid van deze manier van breien: geen apart voor- en achterpand, maar - hup - aan één stuk door!

De leuke hartjes hierboven gebruikte ik bij het inbreien: na ieder repeterend patroontje (10 steken of 12, afhankelijk van welk deel) plaatste ik een hartje op mijn naald. Dat maakt de kans op fouten een stuk kleiner. Ik vond het erg prettig werken.

Als het pand op okselhoogte is, ga ik de mouwen breien met vergelijkbaar inbreipatroon. Mijn plan is om vervolgens mouwen en pand aan elkaar tot de hals te breien met ook weer een inbreipatroon. Of dat gaat lukken weet ik nog niet. Ik bekijk het per deel ;-) Overigens brei ik nu met één draad ook continentaal. Veel minder beweging in de schouders en armen, dus ook veel minder pijn. Wat een ontdekking, ik vind het echt een aanrader!

Kortom, deze trui wordt vervolgd. En als je dat mee wilt kijken: ik ben tegenwoordig veel te zien op instagram (@Anitaquilt), waar ik regelmatig plaatjes toon. Dit blog kan ik nog niet loslaten, daarvoor vind ik het te leuk, maar echt schrijven komt er ook niet veel van. Ik denk daar nog even over na. Ideeën zijn welkom!

Fijne dag,

Anita

Sterren&bloemenquilt

Precies drie jaar geleden begon ik aan een nieuw project. Ik wist nog niet precies hoe&wat, maar het zou een quilt worden met hexagonnen. Kijk, dat zag er zo uit: januari 2013 (klik) . Blogger heeft de foto's gehusseld, maar het geeft een idee. Grappig dat mijn oorspronkelijke plan van een rand huisjes is gesneuveld gedurende het naaien. Dit was echt ontwerpen on-the-go, geen strak plan vooraf.

Gelukkig wist ik niet dat ik er drie jaar lang over zou doen om het af te ronden....

Ik heb de patchworkblokken deels met de hand gemaakt,en deels met de machine (de grote sterren en de buitenste rand van strookjes). 

Het quilten deed ik met de hand. Die drie jaar zijn best logisch, hoewel het ook in de kast heeft gelegen, vooral in de zomer.

De quilt is groot: 2,10 x 1,85. Mooi voor op mijn bed, maar vreselijk lastig te fotograferen. Mijn man houdt hem hierboven vast, staande op een trapje. Alles voor de mooie foto!

Ik ben er erg blij mee. Nu nog even moed verzamelen om hem te wassen....

Overigens was dit niet de enige quilt die ik afmaakte, ook een project waar ik in juni 2013 aan begon is af.  juni 2013 (klik) Daarover later meer.  

Fijne dag!

Anita

Hallo herfst!

Als de blaadjes langzaam steeds geler, roder & bruiner worden en de temperatuur langzaam maar zeker zakt is het duidelijk: herfst! 

Tijd om dit blog af te stoffen en ruimte te maken voor handwerktijd. 

Zo haakte ik een sjaal uit de Simply Haken met hele zachte wol. Ik begon dit patroon 3 (!) keer, met ander garen, andere naald, nog een keer ander garen... uiteindelijk werd het wat. Door het pluizige garen komt het patroon met schelpjes goed tot zijn recht, en is de sjaal (het blad noemt het een stola, hoe sjiek) warm en draagbaar.

Het breien van sokken bleek een blijvertje: heerlijk zo'n klusje dat in een paar avonden klaar is. De voldoening van iets afmaken, iets dat ook nog eens draagbaar is en hoog wordt gewaardeerd door de pubers&jong volwassenen in dit huis.... top!

Ik probeerde een nieuwe hielvorm, de boemerang, zandloper- of jojohiel (aldus Sokken brei je zo! mijn houvast in de wereld van het sokkenbreien). Leuke techniek met aardig resultaat. Met een iets dunner naaldje was het resultaat vast wat strakker, dat probeer ik in het volgende paar. 

Deze zijn in gebruik genomen. 

Niets fijner dan 's avonds je koude voeten in een paar verse wollen sokken steken.

En na een zomer lang moed verzamelen werd het ook tijd om deze quilt uit de kast te halen. 

Veel te warm om aan te werken als het buiten 20 graden is, en veel te groot om mee nemen op pad. Een echt herfst&winterproject dus.

Ik vind het resultaat mooi worden, maar o,o,o wat is dat handquilten een klus!

Gelukkig is het grootste gedeelte klaar.

Deze herfst wordt handwerken nog leuker: lekker bij de houtkachel! 

Na jaren wensen staat hij nu echt te branden bij ons in de woonkamer.

 Zo gezellig, dat nodigt uit om heel veel steekjes te maken zodat er echt ooit een dag komt dat deze quilt op mijn bed ligt. Echt.

Fijne dag!

Anita

Vijf naalden en een sok

Mijn man is opgegroeid op de boerderij. Op een boerderij draag je klompen. En klompen zitten het lekkerst met handgebreide sokken.

(Ik weet dat niet uit eigen ervaring. Ik kan wel lopen op hakken van 12 cm maar niet op klompen).

Mijn schoonmoeder breide die handgemaakte sokken. Als ze zat, had ze een sok op de pennen. Ik was daar nooit erg in geïnteresseerd, want dat gekriebel met al die pennen en altijd die grijze wol; daar zag ik de lol niet zo van in. Toen mijn kinderen groter werden, kregen ze ook sokken van oma. En wat bleek? Geen enkele slof kon op tegen een dikke grijze sok van oma.

Vorig jaar is ze overleden. Nu het ergste gemis voorbij is blijken de kinderen nóg iets te missen. 

De sokken van oma.

"Hé mam, als je een quilt kunt naaien, dan kun je toch ook wel een paar sokken voor me breien?" Pubers... 

Maar het bleef wel hangen, ergens in mijn achterhoofd. Wat ook hielp waren de foto's van vele prachtig gekleurde sokken op de social media. Blijkbaar moest dat toch ook zonder jarenlange training haalbaar zijn, en hoefde dat ook niet alleen maar in het grijs. Ik ging echt overstag toen we op vakantie in Denemarken op een markt rondliepen waar strengen handgesponnen en -gekleurde wol hingen. Ik kocht een streng, en later ook een pakje met 5 vierkante (echt!) breinaaldjes. 

Omdat ik me niet direct aan de mooie blauwe streng wilde wagen kocht ik ook een simpel knotje ecru-kleurige wol. Natuurlijk stond het www vol met patronen en uitleg. Ik begon me de laatste sokkenbreister van het land te voelen. Blijkbaar breide iedereen zijn eigen sokken al!

Ik ging aan de slag. Al heel snel her-ontdekte ik de lol in het breien. Want sokken zijn dan wel nieuw voor me, maar breien op zich heb ik jarenlang gedaan. Het liefst truien met kabels; dat gepruts met hulpnaaldjes vond ik altijd leuk. Dus opzetten, meerderen, minderen en zelfs het rondbreien ging eigenlijk vrij soepel. Sterker nog, op een zonnige middag had ik ineens een hiel gebreid!

Klein detail: de sok werd zo ongeveer maat 56. De wol was wat dikker dan bedoeld in het patroon :-)

Ik vond het mooi geweest met de beige reuzensok, en na de hiel ben ik gestopt - het spannendste had ik geprobeerd. Tijd voor het echte werk! De streng blauw die ik had gekocht is van een zwart en een wit schaap, waarbij de wol gezamenlijk is gesponnen en vervolgens geverfd. Vandaar het verloop-effect. Dit is me in Deens-Engels uitgelegd, en ik heb er zelf geen verstand van. Dus als dit een onzinnig verhaal is hoor ik het graag!

Inmiddels had ik wat tips over maattabellen gekregen (Wolhalla.nl! Mooie site met fijn basispatroon, bijbehorende uitleg en maattabellen). Omdat ik nog niet zo'n vertrouwen had in het resultaat ben ik eerst voor mezelf gaan breien. Ik vond het af en toe een worsteling, die 5 naaldjes. Je moet heel goed opletten, veel tellen, nog meer goed opletten en dan nog maar weer eens tellen, maar....

... dan heb je ook wat! 

Een sok!

Ik voel een soort oer-trots op het feit dat ik een knotje wol omgezet heb ik een praktisch kledingstuk, en ik voorzie massa's mogelijkheden met alle kleuren en patronen (ik heb mijn kabelnaaldjes nog!) en maten die je maar kunt bedenken. Bij de bieb en bij Bol heb ik boeken gevonden met nóg meer ideeën en patronen en mogelijkheden. Ik ben om!

Maar eerst nog even sok 2 breien. En dat vind ik dan toch weer minder. Dat je twee keer precies hetzelfde doet. Gauw aan de slag, dan is het snel klaar!

Fijne dag!

Anita

Haak eens een lopertje

In de serie Haak eens een .... laat ik jullie vandaag een lief lopertje zien. 

In het boek 'Arne en Carlos breien de bloemetjes buiten' staat onder andere een haakpatroon (logisch in een breiboek) van een primula-plaid. Allemaal bloemetjes van allemaal kleurtjes die op de puntjes aan elkaar worden gehaakt. Een leuk patroon, waarbij je het kleed onder je handen ziet groeien. Nadeel vond ik alleen dat met zoveel kleurwisselingen er eindeloos veel draadjes moeten worden afgehecht. 

Nou had ik nog een paar knotjes haakkatoen in een mooi kleurtje blauw liggen, en ik had tijd over (ja, echt!). Ik bladerde door wat boekjes, snuffelde op Pinterest, ging weer terug naar de boeken, en uiteindelijk begon ik aan wat blauwe bloemetjes. Het haakte zo lekker weg, dat ik al snel een rij van drie bloemetjes breed had gehaakt, 9 bloemetjes lang aan de buitenzijden, en 10 bloemetjes lang in in het midden. Toen was mijn blauwe katoen op, maar vond ik het lopertje nog een beetje te kort en niet af. Bij de lokale wolwinkel kocht ik in vergelijkbare dikte een knotje witte katoen. Heel mooi, met een glansje!

Het idee was om aan ieder uiteinde 9 witte bloemetjes te haken. 

En dat lukte.

Bijna.

Voor het allerlaatste bloemetje kwam ik net een stukje witte katoen te kort. En om nu nog een heel nieuw knotje te kopen voor dat ene toertje van het laatste bloemetje... bovendien was ik in Denemarken op vakantie en mijn lokale wolwinkeltje dus erg ver :-)

Heb je hierboven gezien hoe ik het oploste? Mijn huisgenoten vonden het maar niks, maar tja, die hebben er natuurlijk niet echt verstand van. Dus ik haakte het lopertje af, hechtte alle draadjes netjes af en borg het op, voor thuis.

Nu zijn we weer thuis, na een heerlijke vakantieweek ook weer fijn. De was moest eerst weggewerkt, maar toen dat was gebeurd dacht ik weer aan het lopertje. 

En wat blijkt?

De buitenste bloemetjes hangen over de tafel. Uit zicht. Niemand die ziet dat er één randje lichtblauw om de witte bloem is gehaakt. Als ik dat van tevoren had geweten... had dat in elk geval veel discussie met de huisgenoten gescheeld. Extra leuk: op het lopertje staan deense waxinelichtjeshouders en schelpjes van het deense strand. 

Zo blijven we nog een klein beetje in vakantiesfeer. 

Fijne dag!

Anita

Just a little patchworkblock

Dat ik blog onder de naam 'Anita quilt' is niet zomaar. Oké, ik haak, naai van alles en haak dan weer.... maar het allerliefst ben ik bezig met kleine lapjes. Schilderen met stof, stond laatst in een stukje van het quiltersgilde. Zo voelt dat inderdaad!

En toch stond er hier weinig over quilten&patchwork te lezen. Hoe dat zit?

Rommelen met stofjes vraagt om tijd, om energie en een beetje ruimte in je hoofd. En dat was alledrie niet aanwezig. Het leven was een beetje te vol, en ik was een beetje te gammel. De pittige tijden die we hier in huis achter de rug hebben (onder het kopje 'over mij' vind je wat meer info) bleken een aanslag op mijn weerstand. Sinds het najaar rolde ik van het ene griepje in het andere. Rommelen met stofjes lukte alleen aan de quilt die bijna af is, en zelfs dat ging uiteindelijk niet meer. Simpel haakwerk was de oplossing en een hele fijne aanvulling. 

Deze week zijn we een weekje weg. Beproefd recept: Deense kust met fijn huisje. Ik neem altijd knutselspul mee (zagen jullie het vorige blogje? Klei is de nieuwste ontdekking!) en daar zat ook wat garen en een mapje naaldjes bij. In een leuk winkeltje zag ik wat pakketjes stof. Van het één kwam het ander... en zo naaide ik zomaar een klein blokje. Geen doel, geen plan maar wel het heerlijke besef dat het wel weer goed komt. 

Het lijkt een gewoon simpel patchworkblok. Ik (en jullie nu ook) weet wel beter!

Fijne dag,

Anita